________________
આપણને ઓળખીએ
ચિન્તકે કહે છે. સંસારના બધા જ પ્રવાસી છે, અનંતના યાત્રી છે.
માનવદેહ એ અનંતની યાત્રાનું એક વિશ્રામધામ છે.
યાત્રિક વિશ્રામધામમાં સૌ સાથે પ્રેમથી રહે છે, પરંતુ પિતે ક્યાંથી આવ્યો છે, ક્યાં જવાનું છે, ક્યારે જવાને છે એ ભૂલતે નથી.
એવું જે એ ભૂલી જાય છે, એ પરેશાન પરેશાન થઈ જાય. ધારેલા ધ્યેય પર પહોંચી જ ન શકે.
ગમારમાં ગમાર મુસાફર પણ, યાત્રાના આ મુદ્દા કદીય ભૂલતે નથી.
પરંતુ દુનિયારૂપી વિશ્રામસ્થાનમાં આવેલે આ અનંતને યાત્રી કોણ જાણે કેમ, આ બધું ભૂલી જાય છે, ને પિતાને પ્રવાસી માનવાને બદલે નિવાસી માનવા લાગી જાય છે ને પિતાની યાત્રાનું લક્ષ્ય ચકી જાય છે. . પરંતુ એને ખબર નથી કે, દુનિયારૂપી આ વિશ્રામસ્થાન છોડવાને વારે આવશે ત્યારે એને ચીટકી રહેવું હશે
