________________
પૂણિમા પાછી ઊગી! એમણે તે જાણે વ્યાખ્યાન સામે બખ્તર પહેરેલું હતું. એમને એ ગર્વ કે અમે ત્રણત્રણ પેઢી સાંભળી, પણ અમે તે જરાય ખસ્યા નહિ. બેઠા છીએ તેમ જ બેઠા છીએ–મચ્છુ નદીને કાળા પથ્થરની જેમ.
તુમ કહેતે જાઓ ઔર હમ સુનતે જાય' એવા પાકા થઈ ગયા હોય એ એમાંથી કોઈ અર્થ ન તારવે. બે ઘડી સાંભળે એટલું જ.
પણ જે બાળજી હોય છે, તેમને બહુ અસર કરી જાય છે. જુઓ ને, વિદ્યાથીઓ કેટલા બધા ભાવનાશાળી હોય છે! એમને તમે એક વાત બરાબર સમજાવી દો કે મનમાં ઉતારે તે તેઓ “યા હોમ કરીને ઝંપલાવી દે છે.
જ્યારે પેલા તે ગણતરી જ કર્યા કરે ને ગણું ગણીને એવું તારવે કે, “દે ડુંગર અને કાઠે ઉંદર જે ઘાટ થાય.
આમ પિલા મેઘકુમારે તે સાંભળ્યું, ને સંસાર પરથી જીવ ઊઠી ગયે. ઘેર આવીને માને કહ્યું: “મા.
ધારણ કહેઃ “શું છે બેટા!” તે કહેઃ “મને ભગવાનની વાણી ગમી તે તે બેટા આપણું ભાગ્ય ખૂલી ગયું પણ, મા ! એ વાણી મારા હૃદયમાં ઉતરી ગઈ તે તે આપણું અહોભાગ્ય.” પણ, એ વાણું હવે મારે અમલમાં મૂકવાની છે.”
એટલે ?” તે કહે! “મારે સાધુ થવાનું છે.”
