________________
ભવનું ભાતું
૧૦૩
સાડાબાર વર્ષ સુધી સેવેલા મૌનનું દિવ્ય તેજ આ વિરલવિભૂતિના શરીરના રામાંચા દ્વારા ફુવારાની જેમ વસુંધરા પર પ્રકાશ પાથરી રહ્યું, વર્ષાને અન્તે એમના મેધ–ગભીર મંજીલ–ધ્વનિ સાંભળીને શુ' દેવા કે શું દાનવેા, શું માનવેા કે શુ' અજ્ઞ પ્રાણીએ; બધા એમની નિકટમાં આવવા લાગ્યા. એમના ઉપદેશ સાંભળવા એ બધા અધીરા બન્યા.
શ્રી ઈન્દ્રભૂતિ ગૌતમ જેવા સમર્થ અગિયાર જ્ઞાનીએની શંકાનું સમાધાન કર્યું, એમના ગવ ગન્યા. એ શિષ્ય થયા અને પ્રભુની જ્ઞાનધારાનું પાન કરવા લાગ્યા. આ વિરલ વિભૂતિએ જ્ઞાનની મેઘધારાના પ્રારંભ કર્યા: ‘ મહાનુભાવા ! જાગેા ! વિલાસની મીઠી નિદ્રામાં કેમ પાઠ્યા છે ? તમારું આત્મિક-ધન લૂંટાઈ રહ્યું છે. ક્રોધ, માન, માયા અને લાભ-આ ચાર મહાન ધૂર્તો છે. એ તમને મેાહની મિદરાનું પાન કરાવી, તમારા જ હાથે જ તમારી અમૂલ્ય સંપત્તિઓને નાશ કરાવી રહ્યા છે, માટે ચેતા ! જાગૃત બને ! એ ધૂર્તોથી સાવધ અનેા.’
'
આ સચાટ ઉપદેશ સાંભળી ભક્તો હાથ જોડી કહેવા લાગ્યા. નાથ ! આપ શક્તિમાન છે, આપ આ ધૂતને સામને કરી શકે છે, પણ અમે નિ`ળ છીએ, ધૂર્તો સબળ છે; અમારાથી એમના સામના કેમ થઈ શકે ? અમારા માટે આ કા કઠિન છે. ઘણું જ અઘરું છે. આપતા સમ છે. આપણી સરખામણી અમારાથી કેમ થાય?
લેાકેાની દીનતાભરી વાણી સાંભળી, આ દીનતાને ટાળવા પ્રભુએ વીર ઘાષણા કરી : ‘ મહાનુભાવા ! આવી દયાજનક
.
