________________
ભવનું ભાતું કુંજની ઘટાઓમાંથી મનહર પક્ષીઓ અને ગીત ગાવા લાગ્યાં. શુભ્ર વસ્ત્રધારિણી સરિતા, પૂર્ણ સ્વાથ્યથી ઝડપભેર મધુર હાસ્ય કરતી, સાગર ભણી સરવા લાગી.
વિશાળ આકાશમાં પરિભ્રમણ કરતા પ્રભાતના સૂર્યને કમળ પ્રકાશપુંજ ધરા પર વર્ષવા લાગ્યું, અને અવિરત નરકની યાતના ભોગવતાં પીડિત હૈયાં પણ ક્ષણભર શાન્ત અને સુખના મુક્ત વાતાવરણમાં વિહરવા લાગ્યાં. વાતાવરણ કાંઈક અલૌકિક હતું !
આ વિરલ વિભૂતિ યૌવનમાં પ્રવેશતા સ્વર્યદેવેન્દ્રો એમના દર્શનાર્થે આવ્યા. મહાન ભૂપાલે અંજલિપૂર્વક એમની સામે શિર ઝુકાવીને, નમન કરવા લાગ્યા; અનેક માનવ એમની સેવામાં હાજર થયા, અને વિશ્વને વૈભવ એમના ચરણમાં ખડકવા લાગ્યા.
એ દિવસે માં એમના યૌવનને રંગ જામે. સંસારને રંગ ખીલ્યો. યશોદા જેવી જેમને શીલસંપન્ન પ્રિયા મળી, અને પ્રિયદર્શના જેવું સંસ્કારી સંતાન પણ જગ્યું, પણ આ બધું એ વિરલ વિભૂતિને મન પુણ્યરૂપી રેગને લય કરવા માટે ઔષધરૂપ જ હતું.
આમ કરતાં ત્રીશ વર્ષનાં વાણાં તે પાણીના પ્રવાહની પેઠે વહી ગયાં. માનવીને સુખના દિવસે કેટલા સોહામણા લાગે છે!
દુનિયાના સદ્ભાગ્યના એક મનહર પ્રભાતે આ વિરલ વિભૂતિએ વૈભવથી ઊભરાતાં રાજમંદિરને અને
