________________
૩૫૪
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ સમયાનુસાર લેખન આદિ પ્રવૃત્તિ કરે છે. તેમની ચિંતનધારા સતત પ્રવાહમાન રહે છે. તેઓ લખતા જાય છે અને સાથે કામ કરનારાઓને ઉચિત નિર્દેશન આપતા જાય છે.
મોટા મેડા સાહિત્યકાર, સંગીતકાર, કવિઓ વગેરેમાંના કેટલાક ધૂમ્રપાન વિના લખી શકતા નથી, તે કેટલાક પિતાની સ્મૃતિને ચેતનવંતી રાખવા માટે ચાનાં પ્યાલા પર પ્યાલા ચડાવતાં નજરે પડે છે. વળી કેટલાક તે ભાંગ કે તેવી જ કોઈ નશીલી વસ્તુનું સેવન કરે ત્યારે જ તેમની કલમ ચાલે છે–ચાલતી રહે છે. પરંતુ શ્રી ધીરજલાલભાઈ તેમાં અપવાદ છે. બાલ્યકાલથી જ પોતાના જીવનને સાદું અને નિર્મલ રાખવા માટે તેઓ પ્રયત્નશીલ રહ્યા છે અને આજ સુધીમાં કોઈ વ્યસનને સ્થાન આપ્યું નથી. આ નિર્ચે સનિતા સાહિત્યના સાધકે માટે આદર્શરૂપ છે. - સાહિત્યકાર ભાવનાશીલ ન હોય તે તેની કૃતિઓમાં ઊર્મિ–સંવેદનનાં દર્શન થતાં નથી. ભાવનાઓ અંતરની નિર્મલતા વિના ઉઠતી નથી, નિર્મલતા માટે નિસ્પૃહતા, નિષ્કપટતા અને સાહજિક આત્માનુભૂતિ આવશ્યક હોય છે. આ બધી વસ્તુઓનું સાંમજસ્ય શ્રી ધીરજલાલભાઈમાં હોવાથી તેઓ સાચા અર્થમાં ભાવનાશીલ બનેલા છે.
. શ્રી ધીરજલાલભાઈએ જીવનના પ્રારંભ કાલથી જ ગરીબાઈ જોઈ છે. અને સાહસિક વૃત્તિને લીધે આર્થિક નુકશાને પણ વેઠયાં છે. ખીસ્સામાં એક પણ પૈસે ન
