________________
૩૪૫
શ્રી ધીરજલાલ શાહ દુખ શા માટે થાય ?” પેલા બહેને કહ્યું : “તે તે ઠીક. હું થોડા દિવસ પહેલાં એક સંતના દર્શન કરવા ગઈ હતી, ત્યાં મેં આવા વિચાર પ્રદર્શિત કરતાં જ તેઓ ગુસ્સે થઈ ગયા હતા અને મને ઠપકો આપવા લાગ્યા હતા, એટલે હું ત્યાંથી ઊભી થઈ ગઈ અને મારા સ્થાને પાછી ફરી. ત્યાર પછી તમારું નામ સાંભળી તમારી પાસે આવી છું. શ્રી ધીરજલાલભાઈએ કહ્યું : “એ બનવા જોગ છે, પણ મારે ત્યાં એ પદ્ધતિ નથી. વારુ તમારું મન શા કારણે મુંઝાય છે?
પિલા બહેને કહ્યું: “એ તો મને પણ ખબર નથી. રહેવાને સુંદર ફલેટ છે; ઘરની બે મેટરો છે, નોકરરસોઈનો સ્ટાફ છે, છતાં મનને આનંદ આવતો નથી. ઘડી ઘડીમાં તે ગમગીન બની જાય છે. શ્રી ધીરજલાલભાઈએ કઃ “જો સ્થિતિ આવી જ હેચ તે એને ઉપાચ બહુ સહેલો છે, પણ તે માટે તમારે રોજ અર્ધો કલાક કાઢ પડશે. પેલા બહેને કહ્યું : “તે કાઢીશ. મારે બીજું કામેચ શું છે ? ” તે પછી શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ તેમને ઊનનું શ્વેત આસન અને સ્ફટિકની માળા આપતાં જણાવ્યું કે જુઓ, તમારે નાહીધોઈને આ આસન પર પલાંઠી વાળીને બેસવાનું. એ વખતે મુખ ઉત્તર દિશા તરફ રાખવાનું. પછી
હ અહી નમઃએ પદો બેલતાં જવું અને માળાને એક મણકો ફેરવતા જવું. આ રીતે ૧૦૮ વાર પદો બેલાશે કેિ એક માળા પૂરી થશે. શરૂઆતમાં આ માળાનો એક વાર
