________________
૨૦૨
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ આ સિદ્ધાંતોને ચવટાઈથી અમલ કરતાં તેમની કાર્યપદ્ધતિમાં તથા તેમના જીવનમાં મોટું પરિવર્તન થયું હતું, તે આગળ જોઈ શકાશે.
પિતાની પાસેની બધી મૂડી ખલાસ થઈ હતી અને ઉપરથી રૂપિયા વીશ હજારનું દેવું થયું હતું. વળી આવકનું કેઈ સાધન રહ્યું ન હતું કેઈ મિત્ર કે સ્નેહી પાસે જવા જેવી પરિસ્થિતિ પણ ન હતી, કારણ કે તેઓ ઓછાવત્તા અંશે ખરડાયેલા હતા. મનુષ્ય જ્યારે ચારે બાજુથી અસહાયતા અનુભવે છે, ત્યારે તેની નજર પરમાત્મા–પ્રભુઈશ્વર પર પડે છે, કારણ કે તેઓ નોધારાના આધાર છે અને શરણાગત વત્સલ હાઈ સહુને શરણ આપે છે. શ્રી ધીરજલાલભાઈને આ વસ્તુને પૂર્વે અનુભવ થઈ ચૂક્યો હતો, એટલે તેમણે પરમાત્માનું શરણ લીધું અને રોજ સવારે તેમનું ધ્યાન ધરી પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા કે “હે પરમાત્મા ! હે પ્રભે ! તું મને રસ્તો બતાવ. હવે મારે શું કરવું ? અને આ દેવું શી રીતે કાપવું?” થોડા દિવસ ધ્યાનપ્રાર્થનાને આ કાર્યક્રમ ચાલ્યું કે એક દિવસ એકાએક તેમના અંતઃકરણમાં ફુરણા થઈ કે “વૈદકને ધંધો કર. તેમાં તારાં સાત વર્ષ નીકળી જશે અને દેવું કપાઈ જશે.”
આથી તેઓ આશ્ચર્ય પામ્યા, પણ તેમને સમજતાં વાર ન લાગી કે આ તે મારી ધ્યાનગત પ્રાર્થનાનો જવાબ છે.
