________________
૧૯૮
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ લાખની મિલકત હતી, પણ તેને વ્યવહાર ચલાવવા માટે પૈસા ન હતા, એટલે તેમની વિમાસણનો પાર ન હતો. છેવટે એક મિત્ર પાસે કાર્યાલય ગીરો મૂકી રૂપિયા ૧૨૦૦૦ બાર હજાર ઉપાડ્યા અને કામ ચલાવ્યું, તે એવી આશાએ કે હજી પણ તેને કોઈ રસ્તો નીકળશે, પરંતુ એ રસ્તા નીકળ્યો નહિ અને જ્યોતિ કાર્યાલય લિમીટેડ બંધ પડયું.
પેલા મિત્રે જતિ કાર્યાલય લીમીટેડનો કબજે લીધો. જે તેમણે આ કાર્યાલયમાં વિશેષ નાણું રેકી તેને ચાલુ રાખ્યું હોત, તો ધીમે ધીમે બધું ઠેકાણે આવી જાત, પણ તેમણે એ માર્ગ અખત્યાર કરવાને બદલે તેની હરાજી કરી અને પાણીનાં મૂલે બધો માલ-સામાન વેચી નાખે, જેના રૂપિયા ૧૨૦૦૦ ઉપજ્યા! તે તેણે પોતાના લેણા પેટે વસુલ કરી લીધાં. આ સંગેમાં શેર હોલ્ડરોને કંઈ પણ મળવાની શક્યતા રહી નહિ, પણ એ શેર હોલ્ડરો પૈકી કોઈનું પણ આ કાર્યાલયમાં રૂા. ૧૦૦૦ એક હજારથી અધિક રોકાણ હતું નહિ, એટલે તેમણે એની પરવા ન કરી, પણ આ કાર્યાલય બંધ પડતાં શ્રી ધીરજલાલભાઈની તમામ મિલકત તેમાં ચાલી ગઈ અને તેઓ આ કાર્યાલયને ઊભું રાખવા માટે પોતાની અંગત જવાબદારી પર રૂપિયા ૨૦૦૦૦ વીશ હજાર જેટલી રકમ લાવ્યા હતા, તેનું દેવું તેમના માથે રહી ગયું!
આ વખતે તેઓ એક લેખક, વિચારક, યુવકનેતા,
