________________
૧૩૪
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ આ વર્ણન પરથી તમે જરૂર કહેવાના કે- - -
પ્રણયઉત્સુક એ લલના અહે! પણ સામેથી ઉત્તર એવો મળવાને કે–
નહિ નહિ ધરતી જ અષાડની. ' હરિતાંશુક એટલે રેશમની લીલા રંગની સાડી આખા શરીર ધારણ કરેલી છે. તે પોપટને બચ્ચાંની પાંખ જેવી મનહર લાગે છે. ચરણ એટલે પગ, કંઠ એટલે ગળું અને કરાગ્ર એટલે હાથનાં કડાં, સુકેશ એટલે પોતાના માથાના સુંદર વાળ. આ બધાં સ્થાનોએ પુષ્પનાં બનાવેલાં વિવિધ આભૂષણો ધારણ કરેલાં છે. તે મધુર હાસ્ય કરી રહી છે અને એ રીતે રસ રેલાવીને. બધા મનુષ્યના મનનું હલ્સ કરી રહી છે. આ વર્ણન કઈ પ્રણય–ઉત્સુક લલનાનું લાગે છે, પણ ખરેખર તો તે અષાડની ધરતીનું જ છે.
આ ત્રણે પ્રહેલિકાઓ પરથી શ્રી ધીરજલાલભાઈનું વાણી અને વર્ણન પર કેવું પ્રભુત્વ છે, તે જણાઈ આવે છે.
શ્રી ધીરજલાલભાઈને અંતર્લીપિકાઓ રચવાને પ્રસંગ પણ આવ્યા છે. અંતર્લીપિકામાં વર્ણનની અંદર જ નામ. આવી જાય છે, એટલે તેમાં શબ્દાર્થચમત્કૃતિ હોય છે. અહીં તેમાંની એક અંતર્લીપિકા રજુ કરું છું. અંતર્લીપિકા
| ( મનહર છંદ ) વિજયનાં વાજાં વાગે, પ્રેમ તણાં પૂર જાગે; સૂરિશ્ચંદ ષડ્રજ રાગે. જેના ગુણ ગાય. છે
