________________
૧૨૨
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ
લચી રહ્યાં ફૂલ પકવથી તરુ સાહામણાં, પખેરુ સહ તે આનન્દે ખાય જો ! જોતાં નજરે રમણીય વનપ્રદેશ આ, હૃદય કર્યું. આનન્દે નવ ઉભરાય જો !
3
• અજન્તાનેા યાત્રી' નામનુ તેમનું ખંડકાવ્ય, ખૂબ પ્રશ'સાને પામેલુ' છે. તેના પ્રારંભ પણ તેમણે પ્રકૃતિનાં અભિનવ દૃશ્યથી જ કરેલા
અનિલદલ બજાવેજમાં પેસી બંસી, તવર વર શાખા નૃત્યની ધૂન ચાલે; વિહગગણ મધુરા . સૂરથી ગીત ગાય, ખળ ખળ ખળ નાદે · નિર્ઝા તાલ આપે.
પવનના સમૂહ વૃક્ષાની કુંજમાં પેસતાં અને બહાર નીકળતાં જે અવાજ થાય છે, તેમાં એમને પ્રકૃતિની અલબેલી બંસીના સૂર સંભળાયેા. વૃક્ષેાની સુંદર શાખાએ ઊંચી-નીચી થાય છે, તેમાં તેમને નમણાં નૃત્યની ધૂન જોવામાં આવી. ત્યાં પક્ષીઓ પાતપેાતાની ભાષામાં કલરવ કરી રહ્યાં છે, તેમાં તેમને ગૌરવભર્યા ગીત સભળાયાં અને ત્યાં ઝરણાંઓ ખળ ખળ નાદ કરતાં વહી રહ્યાં છે, તેમ તેમને શ્રેણીબદ્ધ તાલના અનુભવ થયે.
જેની દૃષ્ટિ સ્થૂલમાંથી સૂક્ષ્મ તરફ જઈ રહી હાય,. તેને જ આ બધું દેખાય છે, અનુભવાય છે; અન્ય મનુષ્યાની તા એમાં ગતિ જ નથી.
