________________
જવાળા અને જળ ક્ષિતિમોહનબાબુનાં પત્ની સ્વભાવે જરા ક્રોધી હતાં, તો બાબુ શાંત હતા. એક દિવસ જમવાની વેળા વીતી ગયા પછી, બાબુ ઘેર આવ્યા. પ્રતીક્ષાથી કંટાળી ગયેલી એમની પત્નીએ આંખ લાલ કરી
કહ્યું:
તમને તો સેવાનું ઘેલું લાગ્યું છે. જમવાની વેળા વીતી જાય છે, એનુંય તમને ભાન નથી. લો, આ ટાટું છે તે જમી લો.એમ કહી એણે ટાઢા ભાતની થાળી પીરસી.
બાબુએ લાક્ષણિક સ્મિત કરી, એ થાળી પત્નીના માથા પર મૂકતાં કહ્યું “કંઇ નહિ, ભાત ઠંડા હોય તોય તારા માથામાં અગ્નિ ધખધખે છે, એટલે વાંધો નથી. તારા માથાની ગરમીથી આખું ઘર અને તારી આંખો ગરમ ગરમ થઇ ગઈ, તો આ ભાત ગરમ નહિ થાય?”
- આ કટાક્ષભર્યા વિનોદથી એમનાં પત્ની શરમથી હસી પડયાં. પોતાના પતિના આવા પ્રેમાળ, શાંત ને વાત્સલ્યભર્યા રમૂજી સ્વભાવ પર મુગ્ધ થઈ, જીવનભર ક્રોધ ન કરવાનો એણે સંકલ્પ કર્યો
ક્રોધને ક્ષમાથી જતો! ૩૧ળ જે હા
દોધ એ જો અગ્નિની જ્વાળા છે, તો ક્ષમા એ જળનો ફુવારો છે. જળ સમીપે અગ્નિ પ્રગટે તો ય એને બુઝાતાં વાર શી લાગે?
