________________
નકશું
૧૪૯
આ સત્સંગ પછી બીજી વાત તે ગવને ગાળવાની છે. જેમ સડાટરની શીશીમાં ગોળી હોય છે, તેમ માણસમાં પણ ગર્વની ગળી હોય છે. આ ગેળીને લીધે અંદરનું અંધારું બહાર જતું નથી અને બહારને પ્રકાશ અંદર આવી શકતું નથી. ગર્વ ગળે તે પ્રકાશ મળે.
આ ગાળીને ગાળવા માટે આત્મામાં લઘુતા લાવવી, મહાપુરુષોને વંદન કરવું, એમની નિશ્રામાં રહેવું, એમના પ્રત્યે સદ્દભાવ બતાવ, આ ગર્વને ગાળવાના ઉપાય છે. . માણસ સત્સંગ કરતે હોય, ગવન ગાળવા સતત પ્રયત્ન કરતે હોય તે એની વાણી કેવી હોય? એવા માણસની વાણીમાં સત્ય હેય, પચ્ચે હોય અને મધુ હોય. સત્ય એટલે પ્રકાશ આપનારી, પથ્ય એટલે ગ્યતા ભરેલી અને મધુ એટલે પ્રિય કારિણ–આવી વાણુવાળ માનસી ધર્મરત્નને માટે ખરેખર પાત્ર ગણાય.
- રત્નકણ આ દુનિયાના અભિપ્રાય ઉપર તમે શા માટે નાચે છે? થેડી વાર પહેલાં જ પૂજન કરતી દુનિયા. પથર ફેંકવા માંડે તે ય નવાઈ નહિ. કાર્ય કરતી વખતે દુનિયાને સંભળાવી દે; “તારી - નિંદા અને સ્તુતિની મને ધૂળ જેટલીય કિંમત નથી. હું તો ય મારા કાર્યોમાં મશગૂલ છું, મારા આત્માના ગીતમાં લીન છું અને એ ગીતના સૂરે જ કાર્ય કરું છું.”
આપણે પૂજા કેની કરીએ છીએ. મૂર્તિની કે તેના ગુણોની? આપણે તેના ગુણે પામીએ નહિ, તેનું રહસ્ય પારખી શકીએ નહિ તે પૂજા પણ શું કામની ?
