________________
અધિક-મિલન મને અમર બનાવનારું છે, જોતિના પુજને પમાડનારું છે, અનંત આનંદના સાગરમાં નિમજજન કરાવનારું છે!
વૈભવથી છલકાતા મહાલયમાં વસતા કોઈ માનવીને, તારું નામ કદાચ હાડ ધ્રુજાવે એવી કંપારી પણ છેડાવે; કારણ કે એને મહાલયમાંથી ઝૂંપડીમાં જવાનું છે, પ્રકાશમાંથી અંધકારમાં જવાનું છે, પણ મારે? મારે તેમ નથી.'
મારે તે ઝૂંપડીમાંથી નીકળીને અનંત પ્રકાશથી ઝળહળતી સિદ્ધશિલા પર જવાનું છે અંધકારમાંથી પ્રકાશમાં ને અજ્ઞાનમાંથી જ્ઞાનમાં જવાનું છે! માટે જ તે તારાં આગમનનાં પગલાં મારા મન મંદિરમાં સંભળાય છે, ત્યારે મારામાં યુવાની કઈ અદમ્ય જુસ્સો આવી જાય છે!
વહાલા મૃત્યુ! તું તે મારી નૌકા છે. સામે કિનારે બેઠેલા મારા મિત્રોને મારે મળવું છે. તારા વિના મને ત્યાં કેણ લઈ જાય?
પાવાપુરીમાં તું જ ભગવાન વર્ધમાનને ભેટયું હતું ખરું ને ! એ મહામાનવને ભેટીને તેં જ એમને અમર બનાવ્યા હતા ખરું ને?
પ્યાર ! બોલ તે જરા, એ જ રીતે તું મને ક્યારે અને ક્યાં ભેટીશ?
એ મધુર સુપળ કેટલી સુખદ હશે!
૧૧૬
