________________
જ્ઞાનસાર
લઈ લો, હવે હું જાઉં છું, હું આખા વિશ્વનાં (gravitationના) કર્મના નિયમમાંથી છૂટા થવા માગું છું.”
ભગવાન મહાવીર ત્રીશ વર્ષ ગૃહસ્થાશ્રમમાં રહ્યા, ત્યાં સગવડ અને સુખની છોળો ઊછળતી હતી. પણ જે દિવસે દીક્ષા લીધી તે રાતથી જ ઉપદ્રવ શરુ થયાં. સાડાબાર વર્ષ સુધી આકરી કસોટી થઈ. નિર્મળ થયા, મુકત થયા, તે દુઃખને બદલે આનંદરૂપ બની ગયા.
એક ડેશીમાં કર્મવાદમાં સમજે નહિ અને આવીને કહેઃ બિચારા મહાવીર તે દુઃખી દુઃખી થઈ ગયા.” એને ભગવાન ઉપર દયા આવી! “ઘરમાં ત્રીશ વર્ષ સુધી રહ્યા ત્યાં સુધી દુઃખ ન પડયું અને બિચારા સાધુ થયા એટલે દુઃખી જ દુઃખી.'
' , ત્રિપૃષ્ઠ વાસુદેવના ભવમાં એમણે નેકરના કાનમાં સીસું રેડાવ્યું હતું તે કર્મ ઝબકીને આવ્યું. “લાવ, આજ હું તમારા કાનમાં ખીલા નાખું.” ભગવાન સમતા રાખે છે. તે તું પણ લઈ જા. તું ખીલા નથી મારત, દેવું લે છે.” દેવું જ દેવાનું હતું, બાકી કાંઈ નહિ. ન મનમાં દ્રષ, ન ધિકકાર કે ન તિરસ્કાર ! . આપણને તે એક કીડી કરડે અને ઊંચા નીચા થઈ જઈએ. સામાયિક નહિ કરી શકે, માળા નહિ ગણી શકે. ધ્યાનમાં છે અને પહેલે નવકારે કડી ચટકે તો શું તમે ત્રણ નવકાર સુધી કીડીને લોહી પીવા દેશો? ટાઈમ બહુ લાંબો નથી પણ તમે કેટલી ધીરજ રાખી શકે? તમે તે કહે શુભસ્ય શીઘ્રમ ” પહેલાં એને કાઢે !
