________________
शात ? "बाबाजी! अब धूवेका तो गोटा नीकलने लगा है, महेर करके थोडी आग दीजिएगा!"
હવે એનાથી ન રહેવાયું. એને છુપેલે ક્રોધ પૂર્ણ સ્વરૂપમાં પ્રગટ થશે. ક્રોધથી ધમધમતા ચહેરે, ચીપીઓ લઈ શીતળદાસ શાન્તભાઈને મારવા દે.
બાવાજીની પિલને પરપેટ ફૂટી ગયે. દંભનાં વાદળો ચીરાઈ ગયાં. સિંહ-ચર્મધારી શિયાળીયું પકડાઈ ગયું. શીતળદાસ સર્વાગ व्याप कधी मनी गयो. या शान्तुनाये यु. ..
__"शीतलदासजी ! अब तो आम भभक उठी। आप कहते थे की आग नहीं है, तो यह आग कहांसे आई ? क्रोध वही तो आग हैं। जब तक आपके हदय में क्रोध तबतक इस कायक्लेशोंसे आप को मुक्ति नहीं मिलेगी। सुनीयेः
काम क्रोध मद लोभकी जब लग मन में आग । . तब लग पण्डित मूर्ख ही।
सब ही एक समान ॥ સમ્યગ્દષ્ટિ શાન્તભાઈની આ હિતકર મધુર વાણી સાંભળી બાવાજી પિતાની ભયંકર ભૂલ સમજી ગયા. એના હૈયામાં પશ્ચાત્તાપની પવિત્ર ગંગા વહેવા લાગી. સમતાના અમૃત બિંદુઓ વરસવા લાગ્યાં અને એના મુખમાંથી આ શબ્દો સરી પડ્યા.
आप मेरे गुरु हैं, आपने मुजे सत्य मार्ग बताया । यदि आप न मिलते तो मेरा जन्म विगड जाता व्यर्थ जाता। मैं शीतलदास नहीं हूँ लेकिन क्रोधदास हूँ।
