________________
*
ક્તિભાગના મુમુક્ષુ મુસાફ્રે પોતાના મનેમન્દિરમાં આ વાત મુ સદા કાતરી રાખવી જોઈએ કે, સ્વ-અભિનિવેશથી અગર અલ્પબુદ્ધિથી ભગવત મહાવીરદેવની સુંદર આનાના વિપરીત અર્થ' ત ન જ થવું જોઇએ. જો તેમની આજ્ઞાને મ` તમારાથી ન સમજાય તો ગીતાનું શરણુ સ્વીકારો અગર મૌન સત્તાધનમ્ એ સૂત્ર સ્વીકારા; પણ મતિકલ્પના પ્રમાણે તેા કાઇ કાળે વિપરીત આચરણ ન જ કરવુ. “ આળાપ ધમો ” એ વાકય સત્ય છે. પશુ એને અર્થ જો ખરાબર ધ્યાનમાં ન આવે તે જેમ આ વાર્તાના નાયક વલભા આજ્ઞાને શિરાવધ ગણનાર છતાં આજ્ઞાનું તાત્પર્ય બરાબર ન સમ· જવાચી ઉપહાસ્યને પાત્ર બન્યા, તેમ પ્રભુ મહાવીરની આજ્ઞાનું ઐદુંમાઁ નહિ સમજનાર માનવ પશુ ઉપહાસ્યને પાત્ર અને અને આરા ક્ષકને અધ્યે વિરાધક બને. આ સિદ્ધાન્તને સમજાવવા આપણા લોકસાહિત્યમાં એક રમૂજભર્યું સુંદર દૃષ્ટાન્ત છે.
ભાણપુરમાં રહેતા પેલા વલબા પણ. ચા નામ તથા ગુણાઃવાળા વાકયને સત્ય પાડે તેવા જ હતા. આવા વલભા દરેક ગામમાં શોધ કરતાં એક-બે મળી આવે છે, પણ તેઓને ઓળખવાનાં ખાસ ચિહ્નને ધ્યાનમાં રાખવા જોઇએ.
ભેંસના ભાઈ જેવુ. કે. પડધમ જેવુ માથુ, મોટી મોટી કોડા જેવી આંખો, ભુંડ જેવું નાક, ચામા જેવું પેટ અને અલમસ્ત શરીર એ આપણુાવલભાના શરીરની ખાસ ખાસીયત હતી. ભાઇસાહેબે પોતાના ફળદ્રુપ અજબ ભેજાવડે તા. ગામમાં પ્રખ્યાતિ મેળવી હતી ! પોતાની બુદ્ધિ સાથે ખારમા ચન્દ્રમાના ઘણા સારો મેળ હતો ! ઉધાડા એટલા અને ક્રતા રોટલાની માંગણી કરી, નસીમમાં એ લખાવી લાવ્યેા હતા.
