________________
ગાથા-૨૧૬
૨૭૪
યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
નથી. ત્યારબાદ શ્રુતના સારને જાણનારા ગુરુએ ઉત્સારકલ્પ (અનેક દિવસોમાં ભણાવવા યોગ્ય કૃતને એક જ દિવસમાં ભણાવી દેવું તે ઉત્સારકલ્પ.) કરીને વધૂમુનિને અર્થસહિત શ્રુત ભણાવ્યું. તીક્ષ્ણબુદ્ધિશાલી વધૂમુનિ ગુરુને માત્ર સાક્ષી કરીને ગુરુએ આપેલું બધું શ્રુત વર્ણમાલાની (="104311) भ. well eीधुं. १४मुनि श्रुतना तेव. Lt२ थया । જેથી સિંહગિરિ આચાર્યના પણ લાંબાકાળના સંદેહસમૂહરૂપ રજને ઉડાડવા માટે પવનસમાન થયા. ક્રમે કરીને તેમણે આચાર્યપદના વૈભવને પ્રાપ્ત કર્યો. ભવનો નાશ કરનારા, કુમતરૂપ અંધકારના નાશ માટે સૂર્યસમાન, શુભલબ્ધિઓના ભંડાર અને દશપૂર્વ શ્રુતનો આધાર એવા શ્રીવંજમુનીશ્વરે cial stm. सुपी शासनी घil प्रभावन ४२. (२१५) . .
तदेवं गुणाधिके विनेये स्यादेव गुरोर्गौरवम्, किन्तु तेन. शिष्येण गुणाधिकेनापि हीन इति कृत्वा न गुरुरवमान्य इत्येतदेवाहसविसेसं पि जयंतो, तेसिमवन्नं विवजए सम्म । तो दंसणसोहीओ, सुद्धं चरणं लहए साहू ॥ २१६॥ ॥ इति गुर्वाज्ञाराधनगुरुकुलवाससेवास्वरूपं सप्तमं लक्षणम् ॥ सविशेषमपि यतमान-स्तेषामवज्ञां विवर्जयति सम्यक् ॥ ततो दर्शनशुद्धितः, शुद्धं चरणं लभते साधुः ॥ २१६ ॥
सविशेषमपि-शोभनतरमपि, आस्तां समं हीनं वेत्यपेरर्थः, यतमानस्तदावरणकर्मक्षयोपशमात् सूत्रार्थाध्ययनतपश्चरणप्रभृतिसदनुष्ठाने प्रयत्नवान् तेषांगुरूणामवज्ञामभ्युत्थानाधकरणरूपां वर्जयति-परिहरति सम्यक् शुद्धपरिणामो भावसाधुरिति प्रकृतम्, ततश्च दर्शनशुद्धहेतोः शुद्धमकलङ्कं चरणं-चारित्रं लभतेप्राप्नोति साधुर्भावमुनिरिति ।
अयमत्राशयः-सम्यक्त्वं ज्ञानचरणयोः कारणम्, यत एवमागमः"नादसणस्स नाणं, नाणेण विणा ण हुंति चरणगुणा । अगुणस्स नत्थि मुक्खो, नत्थि अमुक्खस्स निव्वाणं ॥" इति ।
