________________
ગાથા-૬૭-૬૮-૬૯
૮૮
. યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
તથા શ્રદ્ધાળુ સાધુ અધિક અધિક વિશુદ્ધ સંયમસ્થાનોની પ્રાપ્તિ માટે સઘળાં અનુષ્ઠાનો સદ્ભાવનાપૂર્વક અને ઉપયોગ પૂર્વક જ કરે છે. કારણ કે અપ્રમત્તપણે કરેલા સઘળા સાધુવ્યાપારો ઉત્તરોત્તર સંયમ કંડકો (=અસંખ્ય સંયમ સ્થાનોના સમુદાયો) ઉપર ચઢાવીને કેવલજ્ઞાનના લાભ માટે થાય છે. આ વિષે આગમમાં કહ્યું છે કે-“જિનશાસનમાં દુઃખક્ષય માટે કરાતા પ્રતિલેખનાદિ એક એક યોગમાં (=વ્યાપારમાં) વર્તતા અનંતા જીવો કેવલી થઈ ગયા.” (ઓઘ નિ. ગા. ૨૭૮)
એ પ્રમાણે શ્રદ્ધાળુ સાધુ વેયાવચ્ચ અને તપ વગેરેમાં પણ તૃમિ પામતો નથી, શક્તિ મુજબ અધિક અધિક કરવાનો પ્રયત્ન કરે છે. [૬૬] दुग्गययरवररयण-लाहतुल्लं खु धम्मकिच्चं ति । । अहिआहिअलाभत्थी, अणुवरइच्छो हवइ तंमि ॥ ६७॥ दुर्गततरवररत्नलाभतुल्यं खलु धर्मकृत्यमिति । अधिकाधिकलाभार्थी अनुपरतेच्छो भवति तस्मिन् ॥ ६७ ।
ધર્મકાર્ય અતિશય દરિદ્ર પુરુષને શ્રેષ્ઠરત્નના લાભ તુલ્ય છે. (આથી) અધિક અધિક લાભના અર્થી એવા શ્રદ્ધાળુ સાધુની ધર્મકાર્યમાં ઇચ્છા વિરામ પામતી નથી. [૬૭] . छुहिअस्स जहा खणमवि, विच्छिज्जइ णेव भोअणे इच्छा । एवं मोक्खत्थीणं, छिज्जइ इच्छा ण कजंमि ॥ ६८॥ क्षुधितस्य यथा क्षणमपि विच्छिद्यते नैव भोजने इच्छा । एवं मोक्षार्थिनां छिद्यते इच्छा न कार्ये ॥ ६८॥
જેવી રીતે ભૂખ્યા થયેલા પુરુષની ભોજનની ઇચ્છા એક ક્ષણ પણ છેદાતી નથી (=સતત રહે છે), તેવી રીતે મોક્ષાર્થી સાધુઓની ધર્મકાર્યની ઇચ્છા એક ક્ષણ પણ છેડાતી નથી. [૬૮] इत्तो चेव असंगं, हवइ अणुट्ठाणमो पहाणयरं । ' तम्मत्तगुणट्ठाई, संगो तित्ती उ एगत्था ॥ ६९॥
