________________
પ્રેમ પરગ
મને અહીં મોકલતાં પહેલાં મેં કહ્યું હતું. “માગી લે. પ્રેમ જોઈએ કે સૌન્દર્ય? એક મળશે, બે નંહિ.” મેં મારા અંતરના આદેશ પ્રમાણે પ્રેમ માગ્યો. તે વેળા તે સ્મિત કર્યું અને હું દ્વિધામાં પડ્યો રખે મારી માગણી મૂર્ખાઈભરી
ઠરે.
પણ હવે આજ હું મારી જાતને ધન્યવાદથી વધાવું છું, કારણ કે મેં સહજભાવે માગ્યું હતું તે જ સત્ય નીવડયું. અત્યારે મારા દ્વારે સૌન્દર્ય આંટા મારી રહ્યાં છે. હું દ્વાર ખોલવા ઊભો થયો ત્યાં પ્રેમે કહ્યું: “જરા ધીરો થા, દ્વાર ખેલવાની કંઈ જરૂર નથી. એ તો મારું જ બાહ્ય અંગ છે. હું અંદર હોઉં છું ત્યારે એ દ્વાર પર ઊભું રહે છે.”
ઓહ! હવે સમજાયું. સૌન્દર્ય એ તો પ્રેમપુષ્પનો જ પરાગ છે. પ્રેમની નજર જ વસ્તુને વિશિષ્ટ અને સૌન્દર્યમય બનાવે છે. સૌન્દર્ય પ્રેમનો જ દ્રારપાળ છે.
