________________
જિંદગીને વીમે
આ યુવાન આજથી ત્રણેક વર્ષ પહેલાં મને મળેલો. ત્યારે એ બી.એ.ના છેલ્લા વર્ષમાં હતા. ગઈ કાલે એ ફરી મને મળ્યો ત્યારે વીમો ઉતરાવીને પાછો ફરતો હતો. મેં સહજ પૂછ્યું: “ઉંમર તે નાની છે. અત્યારથી વીમો શું કરવા ઉતરાવ્યો?”
એ કહે “જિંદગીને શો ભરોસો? કાચ જેવી આ કાયા, કંઈક થાય તે આ વીમે મારી પત્નીને કામ તે લાગે.”
મારાથી પુછાઈ ગયું. “તો સાથે પ્રભુનું નિત્યસ્મરણ, દાન અને સામાયિક પણ કરતા જ હશો?”
મારો પ્રશ્ન સાંભળી એ જરાક ઊંચા સાદે બોલ્યો: “આ કેવી વાત? આ ઉંમર તે કંઈ આવું બધું કરવા માટે છે? એ માટે હજુ ઘણાં ય વર્ષો આગળ પડ્યાં છે.”
આ ઉત્તરથી મને હસવું તેં આવ્યું પણ ચૂપ રહ્યો.
થી કરી શકી નથી
