________________
યોગપ્રાપ્તિ માટે
હવે આવે છે મિલના –
વ્યર્થ મળવાની ટેવ. કોઈ પણ હેતુ વગર વાતો કરવાથી મન શિથિલ થાય છે. એક ભાઈ બીજા ભાઈને મળે ત્યારે પૂછે કે “કાં, શા સમાચાર? સાંભળ્યું, મગનભાઇએ દિવાળું કાઢયું. કાં તો, “પેલાને નોકરીમાંથી રુખસદ મળી કે ફલાણો ચૂંટણીમાં ઊડી ગયો. ત્યારે બીજો પણ એમ જ પૂછે : “કાં, છેલ્લા સમાચાર (latest news), શા છે?" આમ, જેની સાથે તેને અંગત સંબંધ નથી એવું કોઈ ભાગી ગયું કે કોઇએ દિવાળું કાઢયું એ સાંભળીનેય તને શો ફાયદો
પણ આ તો ટેવ પડી. આવું બધું સાંભળ્યા અને સંભળાવ્યા વગર ચેન જ ન પડે ને પારકી વાતોમાં ઊંડા ઊતરી જાય. ઘણાને લપ કરવાની ટેવ હોય છે. કાં, હાલ શું કામ કરો છો? કેટલો પગાર મળે છે? સામાને ગમે કે ન ગમે તોય પોતાની પીંજણ ચાલુ રાખે ને. વ્યર્થ સમય ગુમાવે. આ પીંજણ કરતી વખતે સામાને મદદ કરવાની ભાવના ન હય, શક્તિ પણ ન હોય અને છતાં જેને કહેવાય છે ને કે ઝીણું કાતે એમ નાનીનાની બાબતોમાં પણ રસ લીધા કરે. આખા ગામની ફિકર કર્યા કરે. “કાજી), ક્યોં દુબલે? તો કહે, કે સારે ગાંવ - કી ફિકર એ કહેવત મુજબ પોતાનું ભલું કરવું બાજુએ મૂકી, ગામની કૂથલી ર્યા કરે. મગજ આવી જ વાતોથી અને ખોટી ચિંતાઓથી ભરેલું રાખે. પછી આ મગજમાં સારી વાતો આવે ક્યાંથી? ખાલી જગ્યામાં બધે કચરો ભરી રાખે, પછી સારી વસ્તુ રાખે કયાં! કબાટમાં રદી કાગળ-પતી ભરી મૂકો ને પછી કહો કે કપડાં માટે જગા નથી, કયાં મૂકું જગા નથી, પણ ભલા માણસ, પહેલાં પેલી પસ્તી કાઢી નાખ
