________________
ચાર સાધન
[૧૨] આવું જાડું થીગડાંવાળું વસ્ત્ર જોઈ અમને શરમ આવે છે. મને આજ્ઞા આપે, હું આપની સેવાનો લાભ ઉઠાવું.”
આચાર્ય મહારાજે જવાબ આપે.... હે રાજન, હું થીગડાંવાળા કપડાં પહેરું એ તને ખટકે છે, પણ તારા સમાજના કેટલાક સાધર્મિક બંધુ, અન્ન અને વસ્ત્ર વગર ટળવળે છે, તેને તે વિચાર કર્યો ?
જેમ શરીરમાં આત્મા બેઠે છે, ને આત્મા શરીરની સંભાળ રાખે છે, તેમ સમાજમાં આવા આત્મવાન માણસો જોઈએ, જે દાન ને ધર્મથી સમાજને સુખી રાખે. આજે સમાજ અને માણસ વચ્ચે અસમાનતાની દીવાલ ઊભી થઈ છે, જેને દૂર કરવાની જરૂર છે.
આજે મુંબઈ જેવા શહેરોમાં પચાસ રૂપિયા લઈ સુખ સગવડ સાથે ખાવાનું આપનારી હોટલ મળશે, પણ તમને પ્રેમ-ભક્તિ કે સાધર્મિક બંધુનું સગપણ જોવાનું નહિ મળે. એક રેટલામાંથી અડધે રટલે બીજાને ખવડાવવાની ભાવનાવાળાને જ, સ્વાભાવિક સુખ-શાંતિ ને આનંદ અનુભવ થશે.
શાલિભદ્રજીએ પૂર્વના રબારીના ભાવમાં શું શું કર્યું હતું, એ વાત તમને ખબર જ હશે.
દિવાળીનો દિવસ છે. ગામમાં સર્વત્ર આનંદ છે. છોકરાંઓ આનંદથી રમી રહ્યાં છે. સૌ ખાધેલી મીઠાઈ ગણાવી જાય છે. ત્યારે પેલે રબારીનો પુત્ર ખીર માટે રડી રહ્યો છે. એની મા બિચારી પુત્રનાં આંસુ જોઈને બે બાકળી થઈ જાય છે.
