________________
[ ૧૪૨ ].
ચાર સાધન યેગના બદલે ભેગની હવા વધતી જાય છે. કે. પણ એક જ વિચાર કરતા થઈ ગયા છે, કે ગમે તેમ કરી ભોગનાં સાધન ભેગાં કરે. સુખની લંપટતા વધી છે. પ્રામાણિકતા, આત્મા અને પરમાત્માની વાતે ભૂતકાળની ભુલાતી સ્મૃતિ જેવી બની રહી છે.
સ્કૂલબુદ્ધિના કારણે માણસ ભેગ, કંચન અને કામની રેસમાં ઊતર્યો છે અને તેથી જ નાનામાં નાના માણસથી માંડી મોટા મોટા પ્રધાને સુધી લુચ્ચાઈ, લંપટપણું, સંગ્રહ અને મારામારી જોવા મળે છે.
એક દિવસ એ હતું કે સત્તાનું મસ્તક સંતના ચરણમાં રમતું અને નમતું. વિનય અને નમ્રતાથી નૃપતિઓ પણ ત્યાગીઓની અનુજ્ઞા અને આજ્ઞા લેતા. ત્યારે આજે સાધુસમાજના પ્રમુખ ગૃહસ્થી માણસે બની બેઠા છે. જેના પ્રમુખ ગૃહસ્થી નેતા હોય એ સાધુસમાજમાં પણ શું માલ હોય તે સમજી શકાય તેમ છે. 1 ઝીણી નજર–સૂક્ષ્મ દષ્ટિ કેળવવાની ખૂબ જરૂર છે. આ દષ્ટિ આવતાં માત્ર શરીર અને સંપત્તિને વિચાર નહિ રહે પણ આત્મા અને પરમાત્માને પણ રહેશે.
ત્રીજી વાતઃ ગણેશના કાન મોટા છે. સમાજના અગ્રણીના કાન વિશાળ અને ખુલ્લા હોય તે તે સૌનું સાંભળી શકે. એ પૂર્વગ્રથિી બંધાઈ ન જાય તે વાતના પૂર્ણ સત્યને એ પામી શકે.
અગ્રણી એમ કહે કે હું કેઈનું ય સાંભળવા તૈયાર નથી. મારી પાસે સમય નથી. હું કહું તે સાંભળે. તે બીજા લેકે પણ એનું શા માટે સાંભળે? જે બીજાનું સાંભળવા
