Tattvavalokan Samiksha

SR No.: 005882
Original Sutra Author: N/A
Author: Abhayshekharsuri
Publisher: Kantilal Chhaganlal
Total Pages: 238
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 15 MB

Page 235

: ઈરફ સિદિલ્ડ તથા “દેરના પલ' , ઉપદેશકોને શસ્ત્રસાર અર્થદીન:
અનંતતાન ઝિલ્ટકનાથ જી તરફ ભગવો ક૨ાવે છે કે - જીવ અનાદિકાળથી આ સજા૨ જન્મ-મહિ તાબાય છે. એનો એ૮. તો જ આવે છે જીવ જે સંસારબંધનફરી પામે.સંસા૨બંધની સમાજ પાવા માટે શ્રી જિનેશ્વરદેવોએ શુદ્ધ ઉર્જાના સાજના કરી .આલોક-પર લોકના સુખ માટે ૨૮ ઉપાયભત આ રુદ્ધ છે. અદાર વાસ્તવમાં આ સુખોને આનુવંશિક ગણે છે 2 નહિ, કારણ કે ધર્મનું સુચ્ચ ફળ તે સોકર છે. માટે તે પ્રાય છે અને તેના પ્રસ્તા માંગે છે. તેવી રીતે જાયરાથી સૂત્ર વગેરેમાં શર્શિત “ભનિર્ચ = સંસા૨ને રિગ, માર્ગાસરિતા માગેનું અખુ૨, ઈષ્ટ સિદ્ધિ છે અંબા રજિસત બની નિસ્પત્તિ-ના દ્વારા ઉપકત બનેલા આત્માને ચિત્તની સ્વસ્થતા થાય છે અને એ થવા ધર્મ પ્રવૃત્તિ છે,તલોદવિચ્છત્યાગ= સર્વજનનિંદા વગેરે લોકો વિરુદ્ધ માતા ચેનો ત્યાગ, શુરુજનપજે માતા પિતા-હેમચાચોદિની , ક૨ાઈક૨ણ = રજના કાયૅ ક૨વું, ગુરુ યોગ = ઉત્તમ ઉચાર્કનો સંબંધ, તદુવચનસેવા= આ સા૨ા સુધી રહેવાનું થાય ત્યાં સુધી તેવા શુભ ગુરુના વચનની અખંડ સેવા- સંપૂર્ણ સેવા થાઓ.” વગેરે તો તેના અર્થનો કરે છે. '
જમાર્ગ તો એકાત્ર સંબંધના શરી મોક્ષ પામવા રે આરાનાં કરવાનો છે.
તે છતાં પણ જૈન ૨૮-સ્ત્રકા-શે સુત હક્કના (દયજેસાવાળા)જીવોને નીચેનાં ૭૨૪૨ ઐહિદ સુખમટે પા આ વિનોકત ધર્સ ક૨વન નષેદ ક૨તા ન.
એ જીવો એ રાતે દર્યવૃત્તિ કથા ૫ પ્રવૃત્તિથી હઠે છે. અને જીવનમાં જ અરિહંતને સુખ્ય કરે છે. તે જ સાંસારિક ઝોજનના ત્રીબ્રિજ આશા હું પણ તે જીવોનું એ ધર્મ અનુષ્ઠાન મુશ્ચિત અઢજજન્ચ સદનુષ્ઠાનના રખેવાળું હોવાથી કમરઃ સન્મજણ અળતાં જીવોનો ૨૨૨ બાહિત થઈ જઈ શુદ્ધ પ્રેસના આરાને પડનારું બને છે. - આ પ્રયોજન જીવનનિરીદ વગેરે દિલ્યોક આશાવાળું તોય એના માટે કઈં જ ઉદેશ છે, આમ કહેવામાં જનાઓનાં અરાદ તે જીવોને પાપમાંથી છોડાવી દર્ટસ પ્રવૃત્તિ કરાવવાનું છે. એમાં ઐહિક પ્રયોજન શિફ્ટ થવાથી તે જીવ આ ન- અસમાધિના પાકી બચે અને સ્વસ્થ ચિત્તે ફર્મવત્તિ કરી દે શ આગળ તો એ અશ્વ સોના રાજ દર્ટ જા૨ણ અંતે યુક્તિ સુખ જ છે.
અગ્દષ્ટિ જીવ સંસાસુને અર્થ કાનનાર હોજાયા ચિત્તની અસમાધિ દર ૭૨વા અંગજ સાંસારિક પ્રયોજનની સિદ્ધિ માટે પણ હર્ટ કરે તો તે અહિતદ૨ હજનો ન.૨ છે તેનો અંતિમ આશય તો મોક્ષ કરવાનો જ છે, A ઉદરોકત કારણના અભાવે, અબાશ્મદરેસાવાળા, અતિ પ્રત્યે ટેજવાળા કે ઉદી છ દાચ તક સુખ માટે જતા હનુષ્ઠાને વિજાનુષ્ઠાન અને ગરનુષ્ઠાન કોટન ઈ જૈન શાસ્ત્રકારો તેને કે. તરીકે ગણદે છે.