________________
ચૈત્યવદન મહાભાષ્ય
खलिण-कविठ्ठदुगं पुण, अगीइसेहाइयाण संभवइ । संभवइ निहत्थाणऽवि, कयाइ एगत्तभावम्मि ॥४९६॥ खलिन-कपित्थद्विकं पुनरगीत-शैक्षादिकानां संभवति । संभवति गृहस्थानामपि कदाचिदेकत्वभावे ।।४९६।।
ખલિન અને કપિત્થ એ બે દોષો અગીતાર્થ અને નૂતન દીક્ષિત વગેરેને સંભવે છે. ક્યારેક એકલા હોય ત્યારે ગૃહસ્થોને પણ આ બે દોષો સંભવે છે. (૪૯૬)
इय दोसविप्पमुक्को, उस्सग्गे चिंतिऊण मंगलगं । भणिऊण नमोक्कारं, पारइ विहिणा असंभंतो ॥४९७॥ इति दोषविप्रमुक्त उत्सर्गे चिन्तयित्वा मङ्गलकम् । भणित्वा नमस्कारं पारयति विधिनाऽसंभ्रान्तः ।।४९७।।
આ પ્રમાણે દોષોથી અત્યંત મુક્ત જીવ કાયોત્સર્ગમાં મંગલને (= નમસ્કાર મંત્રને) ચિંતવે. પછી સંભ્રમ રહિત તે નમો અરિહંતાણું બોલીને विपिथी योत्सान पारे. (४८७)
परमेट्ठिनमोक्कारं, सक्कइभासाइ भणइ थुइसमए । पुरिसो न चेव इत्थी, पायइभासानिबद्धं पि ॥४९८॥ परमेष्ठिनमस्कार संस्कृतभाषया भणति स्तुतिसमये । पुरुषो नैव स्त्री प्राकृतभाषानिबद्धमपि ।। ४९८।।
કાયોત્સર્ગ પાર્યા પછી સ્તુતિના સમયે (= સ્તુતિ બોલ્યા પહેલાં) સંસ્કૃત ભાષામાં પરમેષ્ઠિ નમસ્કાર કહે, અર્થાતુનમોડÉત્સિદ્ધ સૂત્ર બોલે. આ પરમેષ્ઠિ नम-७२ (= नमोऽर्हत् सूत्र) पुरुषो ४ गोलो,स्त्री नबोते. २१॥ ५२मेष्ठि नमस्।२ પ્રાકૃતભાષામાં રચાયેલું હોય તો પણ સ્ત્રી ન જ બોલે. (૪૯૮)
जइ एगो देइ थुई, अहाणेगे तो थुइं पढइ एगो। - अन्ने उस्सग्गट्ठिया, सुणंति जा सा परिसमत्ता ॥४९९॥
૨૧૫