________________
તો જડના સ્વાદ ચાખવા હોય તો તે પણ મોંમાં મૂકવાં પડે છે, સાથે જીભ પણ ચોખ્ખી જોઈએ અને તમારું ધ્યાન પણ તેમાં ભળેલું જોઇએ. ભૌતિક સુખ મેળવવા પણ તેની પ્રક્રિયામાં ઊતરો તો જ મળી શકે છે.
ભૌતિક સુખ મેળવવા મન-ઇન્દ્રિયો સાધન છે, પરંતુ મોક્ષમાં આત્માના ગુણોનો આનંદ છે અને તેને ભોગવવા કે અનુભવવા પૂર્ણ વિકસિત એવો આત્મા જ સાધન છે. મોક્ષમાં ગયેલ આત્માઓ સશક્ત છે, માટે તેમને મન-ઇન્દ્રિયરૂપ સાધનની જરૂર નથી.
સભા:- તેઓ બધું જાણે છે, તો નવા અનુભવનું શું કામ?
સાહેબજી - જોવું તે જુદું, જાણવું તે જુદું અને અનુભવ કરવો તે જુદી વસ્તુ છે. દા.ત. તમારા હાથમાં ઓચિંતી છરી વાગી ત્યારે તમને કાળી વેદના થાય છે. ત્યારે બીજો માણસ તમારી સામે ઊભો છે. તેણે આ જોયું તો ખરું, પણ અનુભવ કોને થયો? જેને વાગ્યું તેને વેદનાનો અનુભવ થયો ને? તમને જે વેદના થાય છે તે પેલો માણસ જુએ છે, જાણે છે, પણ અનુભવતો નથી. દુનિયા આખીના અનુભવો સિદ્ધ પરમાત્માઓ જાણે છે, જુએ છે પણ પોતે અનુભવતા નથી. નરકના જીવોની વેદના પણ જાણે છે. દેવલોકનાં સુખોનો ભૌતિક આનંદ જુએ છે, જાણે છે, પણ અનુભવતા નથી. તો પછી તેમનો અનુભવ ક્યાં? તેમનું જ્ઞાન ક્યાં? બરાબર સમજજો, નહિતર સર્વજ્ઞના નામથી વિચિત્રતા થશે.
સભા - પણ સાહેબ, જોયા જાણ્યા વગર અનુભવ ખરો ?
સાહેબજી - તમે આંખ મીંચીને ઊભા હો, અને કોઈ ચૂંટિયો ખણે તો વેદના થશે કે નહીં? ઊંઘમાં કોઈ લાફો મારે તો ગુસ્સે થઈ જાઓ ને? કોણ મારી ગયું તે ખબર નથી, માટે વગર જોયે, જાણે, અનુભવ થયો કે નહીં? પ્રતિક્ષણનો અનુભવ સમજવો પડે. જેમ આપણે પુદ્ગલની દુનિયામાં જોઈએ છીએ, જાણીએ છીએ અને અનુભવ કરીએ અને ન પણ કરીએ,
જ્યારે સિદ્ધ ભગવંતો ફક્ત પુદ્ગલની દુનિયા જુએ છે, જાણે છે, પરંતુ તેનો અનુભવ નથી કરતા; અનુભવ તો સ્વનો જ કરે છે, અર્થાત્ સિદ્ધ ભગવંતો પોતાના આત્મિક ગુણોનો જ અનુભવ કરે છે.
તમે દુનિયાને જોવા-જાણવા સાથે પુલોનો અનુભવ પણ કર્યો, માટે જ દુઃખમાં પટકાયા ને? અને સાથે રતિ-અરતિમાં પટકાયા, એટલે બીજું દુ:ખ ઊભું કર્યું. શારીરિક દુઃખ ઊભું કર્યું, અને સાથે માનસિક દુઃખ ઊભું કર્યું.
જ
ક સ
ક
લ 2ઢ રોજ જે
જ
*
*
સોફ
જો
કોટ
: એક 7
સેક સેક
સ રાત મા
*
જ જોઈ જ છે અનેકાંતવાદ
૫૪