________________
શી દાવૈકલિક વાચબા - ૧૩ સર્વવિરતિ જીવનને પામેલા આત્માઓને સંયમની મર્યાદા બતાવવા માર્મિક હિતશિક્ષા દશવૈકાલિકમાં આપી છે. આનું પાલન થાય તો પંચમકાળમાં પણ અધ્યયનની શુધ્ધિનું ફળ મેળવી શકાય છે.
નિમિત્તોને આધીન ન થવું તે મહત્વની બાબત છે. અશુભ નિમિત્તમાં સંકડાયેલ આત્મા સમયે-સમયે અશુભ કર્મનો બંધ કરે છે. સંસારી આત્મા નિમિત્તમાં ફસાય છે. સંયમી આત્મા નિમિત્તથી પર છે બની ગુર્વાશાને આધીન બની નિમિત્તને નિષ્ફળ કરે છે. જેમ કે સ્થૂલભદ્રજી..! . . .
કર્મનો ઉદય છે, એમ કંરવાથી પરમાત્માના શાસનનું અવમૂલ્યન થાય છે. નિમિત્તની મહત્તા અઘાતી કર્મમાં છે - ઘાતીમાં નહિ...! ઘાતીમાં તો ઉપાદાનની મહત્તા છે. ગુર્વાશા સંયમને વળગી રહે તો નિમિત્ત નિષ્ફળ જાય. નિમિત્તની જ મહત્તા આંકીએ તો - પરમાત્માની આજ્ઞાની-તત્પરતા ઓછી છે. હજી સંસારી નિમિત્તને આગળ કહીએ છીએ. પુરુષાર્થને ગૌણ કરે. કેમકે દેશવિરતિમાં આરંભ સમારંભ છે. પણ... કંચન-કામીની નામ-ગામ વિગેરેને બદલાવ્યા. હવે તો પુરુષાર્થના ઘણા ખરા ખુલી ગયા છે. હવે તો વધુ સત્ત્વ જોઈએ. બહારથી ત્યાગ કરે પણ અંતરથી ઉપભોગ કરે તો સાધુજીવનની ભૂમિકા પર ટકે નહિ. વલ્થ-ગંધ વિગેરેને ઈચ્છા રહિત પણે ત્યાગે. (છંદ-ઈચ્છા) વિવેક-વૈરાગ્ય-સંયમ. ગુરુકુલવાસ આ . શી દશવૈકાલિક વાચના - ૧
૪ ૯)
