________________
કૃષ્ણમહારાજા પ્રભુને પૂછે આરાધક કોણ? પ્રભુ કહે ઢંઢણમુનિ!કૃષ્ણ મહારાજા ઘોડા પર નીકળે છે એને ઢંઢણમુનિ જતા હોય છે. ઘોડા પરથી ઉતરી વંદન કરે છે. કોઈ આ જાએ છે અને ઢંઢણમુનિ કૃષ્ણમહારાજાના સગા છે એવું તેને લાગે છે અને ઢંઢણમુનિને ગોચરી વહોરાવે છે. સર્વીશ શુધ્ધ ગોચરી વહોરી લઈને ભગવાન પાસે ગયા. ભગવાનને ગોચરી બતાવી અને પૂછયું કે મારી લબ્ધિની છે ને? ભગવાને કહયું કે તારી લબ્ધિની નથી આ ગોચરી તો કૃષ્ણમહારાજાની લબ્ધિની છે. ઢઢણમુનિ ગોચરી પરઠવે છે. જરાપણ...કલુષિત ભાવ નથી. કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે છે.
ભગવતી સૂત્રમાં પેલા અધ્યાયમાં છઠ્ઠા શતકમાં સ્પષ્ટ લખ્યું છે કે - આધાકર્મી વાપરનાર ટુંકી સ્થિતિને લાંબી કરે છે. અને તીવ્ર કર્મ બાંધે છે ઢંઢણમુનિ અતિશય જ્ઞાની હતા લબ્ધિનો વિષય હતો માટે સદોષ ગોચરી બીજાને ન આપતાં પરઠવી. એ વખતે આવો વ્યવહાર હતો માટે ન આપી. વળી એ પારિષ્ઠાપનિકા કેવળજ્ઞાનનો હેતુ હતો માટે જ પ્રભુએ પરઠવવાની રજા આપી. '
વારતક મુનિનું દ્રષ્ટાંત- જાતે બ્રાહ્મણ-રાજમાન્ય પુરોહિત મંત્રી હતા. રસોઈમે વાર હતી. ઝરૂખામાં બેસીને જાવે છે. એક સાધુભગવંત (વિશિષ્ટ આચારથી બીજાનાં ક્ષયો વશમનાં આપણે નિમિત્ત બની શકીએ.) બે જ મિનિટમાં પાછા ફર્યા. વારતક સમજી ન શક્યાં. એની સ્ત્રી કડાઈમાંથી લાપસી લાવેલી. એમાંથી ઘીના ટીપાં પડયા. એ ખાવા માખી આવી, માખીને પકડવા ગિરોળી, અને પકડવા ઉંદર આવ્યો. ઉંદરને પકડવા બીલાડી અને તેને પકડવા કૂતરો કૂતરાને પકડવા માણસો પછી વારતક સમજી ગયા. સાધુ ભગવત વિરાધનાના કારણે પાછા ફર્યા. ત.
જિનશાસનમાં કેવી સૂકમ અહિંસા....! દીક્ષા લે એને દર્શાવતું એ જ દૃશ્ય તથા વારતક મુનિની કાઉસગ્ગ ધ્યાનમાં એક પ્રતિમા
શ્રી દશૈવૈકાલિક વાચના - ૧)-
(૭૯)
