________________
ગુણાકાર કરે તો સિધ્ધ પરમાત્માનાં એક પરમાણુનું સુખ એ દૈવી માનવો કરતાં અનંતગણુ થાય. પૌદ્ગલીક સુખ એ હકીકતમાં સુખ નથી. એ તો માત્ર મગફળીના ફોતરાં ખાંડવા જેવું છે.
કેવલજ્ઞાની આત્માને રવરૂપની રમણતામાં હોય. સંસારમાં ટેલીવીઝન, રેડીયો વસાયેલું હોય એ કાંઈ જ્ઞાનનો પ્રકાર છે? ટેલીવીઝન વગેરે આધુનિક ઇલેકટ્રોનિક ઉપકરણો કહેવાય. એનો ઉપયોગ કર્યા વિના માણસને ચેન ન પડે. તે મોહનીયના ઉદયનું જ્ઞાન છે. આત્મા વિના કશું જ જોવા જેવું નથી. કુતૂહૂલવૃત્તિએ... મિથ્યાત્વનો પ્રકાર છે. જેમ-જેમ જ્ઞાન વધે તેમ-તેમ ગંભીરતા વધે. આજે લોકો હથેળીમાં મોક્ષ બતાવવાનું કહે છે. લોકો અનાદિ કાળથી સંસારમાં રખડે છે. જો પુરુષાર્થ વિના અને મહેનત વિના આચરણ વિના આમ જો હથેળીમાં મોક્ષ મળતો હોત તો સંસારની રખડપટ્ટીમાં કોઈ રહયું જ ન હોત...! પરંતુ ઉપરોકત વાત ઉટપુટાંગ છે કે જયાં ભગવાન નહીં, ભગવાનનું શાસન નહીં, શાસ્ત્ર નહીં માનનારા, માથું મોટું નહીં તે...! અજ્ઞાનદશા અને અંતરંગ આત્માની પરિણતિ વચ્ચે કેટલો ફરક તો કહે છે આકાશ-પાતળનો ફેર છે. . .
જ્યાં વ્યકિત પૂજા છે ત્યાં જિનશાસન છે જ નહીં...! પૂજા તો ગુણાનુરાગની જ હોય...?
દા.ત. કોઈ ખેલ કરવા આવ્યા છે તેને કુતુહૂલથી જોવા જવાયને? ના.... કેવલજ્ઞાની ભગવાન તો અંતરંગ આત્મદશામાં એટલા લીન હોય કે તેઓને સંસારના પુગલો ગમે જ નહીં. જો પુદ્ગલ ગમે તો સમજવું કે જ્ઞાન પચ્યું નહીં. જેમ ખાટો ઓડકાર આવે તો સમજવું કે ખાધેલો ખોરાક પચ્યો નથી. તેમ...! જ્ઞાન પચે તો વૃત્તિઓ આત્મલક્ષી... સ્વકેન્દ્રીય બને. પુદ્ગલ તરફ વૃત્તિઓ જાય જ નહીં. કાંઈપણ. જોવાની જિજ્ઞાસા કુતુહૂલ જાગે જ નહીં. શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૫
૩ ૨૩)
