________________
ગોચરી- પાણી કાપ વિગેરે એ એક જાતનું આત્મજ્ઞાન થઈ ગયું..... બધા મહારાજ પૂ.ભાવવિજય પોકારે છે. એકનું પુરૂં ન થાય ત્યાં બીજાનું ઊભું થઈ જાય. જરાય કંટાળો નહીં. ઘણી વખત એકાસણા કરતાં બે વાગી જાય. આખા સમુદાયમાં પ્રશંસા થતી. પોતાની નાવ ડૂબાવીને બીજાને શી રીતે તારવાના હતા? દરેકની શારીરીક સેવા ઉલ્લાસ પૂર્વક કરે. આખા સમુદાયમાં પ્રિય છતાં મનમાં ન ફુલાય... પણ વિચારે કે મને આ પુન્યોદયે વૈયાવચ્ચનો અવસર મલ્યો છે. જેથી મોહનીય કર્મ નિર્જરી જાય. પહેલાં પોતે વાપરી લે અને પછી વૈયાવચ્ચ કરે. તે ઊંચ્ચકોટીની નિર્જરા કઈ રીતે કરી શકે ?
ભગવાનના શાસનમાં મોહનીય કર્મના ક્ષયોપશમની કેટલી મહત્તા છે. વિદ્વતા-વાચાલતાં છતાં શબ્દજ્ઞાનની કિંમત નથી. મહત્તા નથી. મોહનીય કર્મના સંસ્કારોને વિષય-કષાયને ધુણાવી નાખે તે જ્ઞાન-દર્શન કેવું છે? જ્ઞાન સામેથી આવે. સમ્યગ જ્ઞાન મોટું કે ચારિત્ર મોટું ? એના અનુસંધાનમાં દ્રષ્ટાંત ચાલે છે. * આચાર્યો સમજે છે કે અમારો નંબર લાગશે... મહાવાદીઓ કહે ખસો... ખસો! હવે તો અમારો જ નંબર લાગશે. તમે તો... આચાર્ય થઈ ગયા છો. અહીં આચાર્ય નહીં પણ ગચ્છાધિપતિની પદવી હતી. કંકોત્રીઓ નામ વગરની હતી.
આચાર્ય મહારાજ પાટ ઉપર પધાર્યા. સૂરીમંત્રનું ધ્યાન કર્યું ઝબકારો થયો... મુનિ ભાવવિજ્યને આચાર્ય પદવી આપો.! પૂ. આચાર્ય દેવસૂરી મહારાજા ચમકયા... જેને હજુ આવશ્યક ક્રિયા સિવાય કશુંયે આવડતું નથી. તેને ગચ્છાધિપદ શી રીતે આપું ? પણ.... અધિષ્ઠાયક જે કહે તે યોગ્ય હોય. પોતે પણ શ્રુતજ્ઞાનનો ઉપયોગ મૂકયો. તેનું ભાવિ જુએ છે. ઉજજવલ દેખાય છે. તે
દેવ એટલે સામાન્ય દેવ નથી. તે સૂરીમંત્રનો અધિષ્ઠાયક છે. ગણિપીટક દેવ જલરાજ માનુષોત્તર પર્વતમાં જેનો વાસ છે સાત સુંઢ શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - પ
(૧૧)
