________________
ઝડમાંથી કુલ ન થવું જાણતાં
બોલીએ તો પણ હિંસા થાય. આપણી રહેણી-કરણી શાસ્ત્રાનુસાર ન હોય અને સ્વચ્છંદતા હોય તેથી આપણે વિચારી શકતા નથી.'
બીજી ગાથા મુખ્ય છે. ભ્રમરનું દ્રષ્ટાંત આવ્યું છે. જાણતાંઅજાણતાં મન-વચન-કાયાથી કોઈને દુઃખ ન થવું જોઈએ. ભ્રમરભમરો ઓટોમેટીક ઉગેલા ઝાડમાંથી ફુલમાંથી થોડો-થોડો રસ લઈ તૃપ્તિ કરે છે.
જરાક રસ લે એથી સહેજ કિલામણા થાય પણ એથી ફુલ વિગેરે કરમાઈ ન જાય. પોત-પોતાના આત્માને તૃપ્તિ કરે. એવી રીતે સાધુ “પરિગ્રહ સંજ્ઞાના” ભારથી મુક્ત હોય...!.
“શ્રમણા' શા માટે ?
“સમાના મનઃ થી ત:” જેનું મન સોનામાં કે માટીમાં સમાન છે એ સાધુ છે. માટે શ્રમણ કર્યું... દ્રષ્ટાંત - બે જાતનાં. એકદેશી અને સર્વદેશી- આમાં ભમરાનું દ્રષ્ટાંત એકદેશી અને સર્વદેશી- આમાં ભમરાનું દ્રષ્ટાંત એકદશી છે.. ભ્રમરને આ ઝાડ મારું છે એવી મમતા નથી. એ દ્રષ્ટિએ વળી જુદ-જુદે સ્થાનેથી થોડું - થોડું લે છે.
તે સાધુએ પ્રાસુક આહાર જુદી-જુદી જગ્યાએથી લેવો ભ્રમરને મન નથી. કુદરતી એ આમ કરે છે. સાધુને મન છે. આધાકર્મી વિગઈ વિગેરેનો સમજણ પૂર્વક ત્યાગ કરે છે. ભ્રમરને સમજણ નથી. સાધુને વિવેક છે માટે એકદેશી.
તાપી મત્તે સો થી -ભ્રમર તો ગમે તે જે ઝાડ હોય ત્યાં બેસી જાય. એથી અદત્ત લાગે. સાધુ પોતાના માટે બનેલી ચીજ લે નહીં. સાધુ ગમે તેટલા પાતરા ભરનાર શ્રાવક મળે તો ય થોડું જ લે. એનો આચાર જુદો શ્રાવક તો મોહનીયથી છુટવા દાન આપે. ત્યાગ ભાવના કેળવવા દેરાસર સાધુને તથા શ્રાવક. સાધર્મિકને આપીને પછી જ વાપરે. સાધુએ ગવેષણાની પધ્ધતિ જાળવવી. શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૩
- ૧)
શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૩
૧૦
