________________
શ્રી દાવૈકાલિક વાચબા
Te
જીવ-અજીવનું જ્ઞાન અને તેની જયણાના જ્ઞાનથી જો સંયમ જીવ કેળવાય તો મોક્ષ અપનાવે છે તેનો ક્રમ બતાવે છે. જીવઅજીવનું જ્ઞાન સર્વ ગતિના જીવોના કર્મનું જ્ઞાન કરાવવા માટે છે. અજીવ કર્મ ચોરાશીના ચક્કરમાં કેવી-કેવી ગતિને પ્રાપ્ત કરે તે અજીવના જ્ઞાનથી ખબર પડે. કર્મનો સિદ્ધાંત ખ્યાલમાં આવે. શુભાશુભ પરિણામની ધારાથી કેવી-કેવી, ભિન્ન-ભિન્ન ગતિ પ્રાપ્ત થાય તેની જાણકારી મળે.
=
દેવને મનુષ્યગતિ મેળવવા કેવો-કેટલો પુણ્યોદય જોઈએ. તિર્યંચ ને નરકગતિ મેળવવા કેટલો પાપોદય જોઈએ........!
શાતા વેદનીય કરાવે તે પુણ્ય - એ અર્થ નથી પણ=શુભકર્મ છે. અશાતા વેદનીય કરાવે તે પુણ્ય - એ અર્થ નથી પણ=અશુભ કર્મ છે. એ ઉપરાંત બંધ અને મોક્ષનું જ્ઞાન થાય. આત્માના અધ્યવસાય સુધારીને મોક્ષ કેવી રીતે મેળવે. ભિન્ન-ભિન્ન ગતિનું જ્ઞાન થાય. ત્યારે પુન્ય-પાપ-બંધ-મોક્ષનું જ્ઞાન થાય. જયણામાં જીવ-અજીવનું જ્ઞાન જરૂરી છે. તેથી સંયમ પાલનમાં તેનું મહત્ત્વ છે. જ્ઞાનનું મહત્ત્વ મોહનીયના સંસ્કાર ઘટાડવા માટે છે. કર્મ પ્રકૃતિ દુઃખ દેનારી હોય તે જ જ્ઞાનીની નિશ્રામાં સુખ આપનારી થાય છે.
વીતરાગ પરમાત્માની આજ્ઞામાં ચાલવારૂપ જયણા માટે
શ્રી દશવૈકાલિક વાચના – ૪૭
૨૬૦
