________________
શ્રી વિમલનાથજીત 478
પ્રશાંત-ઉપશાંત થઈ જાય છે. મન તોષ પામી જાય છે. મનમાં રહેલી ઈચ્છા, વીતરાગતારૂપે તૃપ્તિને પામે છે અને મનમાં ચાલી રહેલાં સંકલ્પ વિકલ્પ-વિચાર, કેવળજ્ઞાનરૂપે તૃપ્ત થાય છે. ટૂંકમાં ઈચ્છાની તૃપ્તિ વીતરાગતાથી અને વિચારની તૃપ્તિ કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિથી છે જેમાં મન, અમન બની જાય છે. ભાવમન રહેતું નથી કારણ કે સ્વભાવ ઉજાગર થયો છે. સ્વભાવનું આવું પ્રગટ થવાપણું, તે જ વહાલા વિમલપ્રભુજીનું વહાલ છે. એ મનને વિસરાવી દઈ, એટલે કે ભૂલાવી દઈ, વિસરામવિશ્રામ પહોંચાડે છે, તેથી તે મન વિસરામી છે. આ મારા વહાલા વિમલનાથ તો, મને પોતાનો બનાવીને પોતાપણું પ્રદાન કરનારા વિસરામી છે. પોતે સ્વયં વિશ્રામ પામેલાં છે અને બીજાને વિશ્રામ પહોંચાડનારા છે. પ્રભુ પોતે પોતાનામાં કરેલાં છે અને બીજાને ઠારનારા છે. બારમા ગુણઠાણે “જિણાણું છે. તેમાં ગુણઠાણે “તિનાણ', “બુદ્ધાણં' છે. ચૌદમા ગુણઠાણે “મુત્તાણું' છે. “I THો તિસ્થર ' કહેવાપૂર્વક સમવસરણમાં બિરાજમાન થાય છે. તેથી જ ભક્તહૃદયની પ્રાર્થના છે...
“પ્રભુ આપ અવિચળ છો, ગુણરામી છો, વિસરામી છો; વળી અક્ષયસુખના સ્વામી છો, અમને અક્ષય સુખ આપોને !”
- શ્યામજી માસ્તર જ્ઞાનવિમલસૂરિજી પણ પાર્થસ્તવના કરતાં ગાય છે...
લીલા લહેરેદે નિજ પદવી તુમ સમ કો નહિ ત્યાગી. અખિયાં હરખણ લાગી..”
આતમચો આધાર..” હે વિમલનાથ ! આપ જ મારા આત્માના આધારરૂપ, આલંબનરૂપ છો ! આપનું આલંબન જો મને ન મળ્યું હોત, તો મારો આત્મા જે પોતે જ આધારરૂપ અધિષ્ઠાતા છે, તેને પોતાનું
અનુષ્ઠાન દરમ્યાન બહારમાં વિષયના સંસારથી છૂટવાપણું વ્યવહાર છે અને
અંદરમાં કષાયના સંસારથી છૂટવાપણું એ નિશ્ચય છે.
