________________
શ્રી મુનિસુવ્રત સ્વામીજી, 842
* બાવાના બેઉ બગડ્યા જેવી સ્થિતિ ધ્રુવને છોડીને અધુવની પાછળ દોડનારની થાય છે માટે આત્મા જ એક પોતાનો છે, પોતાની સાથે રહેવાનો છે એમ શ્રદ્ધા કરી તેમાં સમાઈ જવા જેવું છે.
યોગીરાજ આનંદઘનજી પોતાના પદોમાં પણ આ જ વાત દોહરાવે
“આશા મારી આસનધરી ઘટમેં, અજપાજાપ જગાવે, આનંદઘન ચેતન છે ખેલે, નાથ નિરંજન પાવે...”
આ સંસારમાં ભીતરમાં રહેલ બધીજ સાંસારિક આશાઓને કચડી નાંખવાની છે. શુદ્ધ ચૈતન્યમય આત્મતત્ત્વની નિરંતર જાગૃતિ રાખી નિરંતર તેનો જ જાપ જપવાનો છે, તેનું જ ધ્યાન કરવાનું છે. પોતાના આત્મામાં જ આસન જમાવવાનું છે. એક ક્ષણ પણ ઉપયોગને પુદ્ગલ ભાવમાં લઈ જવાનો નથી. આવી રીતે સતત ધ્યાન કરવાથી આનંદઘન એવો ચેતન આત્મા પોતે પોતાનામાં જ રમણતા કરે છે અને નિરંજન નાથ પરમાત્માને પ્રાપ્ત કરે છે. . જ્ઞાન અને ધ્યાનની ધૂણી ધખાવીને નયાતિક્રાંત-પક્ષાતિક્રાંત થઈ તેમાં એટલી હદે લીન થવાનું છે કે આખો સંસાર ભૂલાઈ જાય અને તો જ આત્મા પરમાત્મા બને. બીજી કોઈ રીતે આત્મા પરમાત્મા બને તેમ નથી.
હવે છેલ્લી કડીમાં ફરમાવે છે –
જેણે વિવેક ધરી એ પણ ગ્રહિયો, તે તત્ત્વજ્ઞાની કહીએ. શ્રી મુનિસુવ્રત કૃપા કરો તો, “આનંદઘન પદ લહીએ.. મુનિ સુવત...૧૦
દષ્ટિ - દષ્ટાનો વિચાર કરવો, તે ઘર્મ છે.
