________________
શ્રી મલ્લિનાથજી
796
રહેવા શક્તિમાન છે કારણકે જેની પાસે પ્રભુની પ્રીતિ-ભક્તિરૂપ મૂડી છે તે અર્થ વિના પણ ધનવાન છે.
હૃદયમાંથી નિષ્પન્ન થતાં પ્રેમ-લાગણી-હેત-હૈયા-હુંફને અવિનાશીની સાથે જોડવાં એટલે હૃદયને મંદિર બનાવવું અને તેમાં પરમાત્માને પ્રતિષ્ઠિત કરવા અર્થાત્ પરમાત્મા આપણા પ્રાણ બની જવા
પરમાત્માની ભક્તિથી આપણા આત્મામાં સારું પ્રતિબિંબ પડે છે, જે આપણું સ્વ બિંબ તૈયાર કરે છે એટલે કે આત્માના ક્ષાયોપથમિક ભાવને શાયિકરૂપે પરિણાવે છે. આનું નામ જિનપૂજાથી નિપુજા છે. પૂજ્યની પૂજા, પૂજ્ય બનવા માટે છે પણ પુણ્યની વૃદ્ધિ માટે નથી. પરંતુ જ્યાં સુધી આપણે પૂજ્ય ન બનીએ ત્યાં સુધી જરૂરી અનુકૂળતાઓ મેળવી આપે એવા પુણ્યનો બંધ જરૂર ઉભો કરે છે, જેના ઉદય કાળમાં વળી પૂજ્ય અને પૂજનના ભાવનો સંયોગ બન્યો રહે છે.
પુણ્યના ઉદયકાળમાં પુણ્યનો ભોગવટો કરીએ તો ડૂબીએ પણ પૂજ્યની પુજામાં પુણ્યને પ્રયોજીએ તો ભોગી મટી યોગી બની ભવસાગર પાર ઉતરીએ! ભક્તિથી વિરતિ અને વિરતિથી મુક્તિ, એવો ક્રમ છે.
ઈણ વિધ પરખી મન વિસરામી, જિનવર ગુણ જે ગાવે;
દીનબંધુની મહેર નજરથી, આનંદઘન પદ પાવે હો..મલ્લિજિન..૧૧ " અર્થ આ પ્રમાણે દેવતત્ત્વની પરીક્ષા કરીને મનની વિશ્રાંતિ માટે જે કોઈ જિનેશ્વર પરમાત્માના ગુણોને ગાય છે તે દીનબંધુ એવા મલ્લિનાથ પ્રભુની કૃપાથી આનંદઘનપદ અર્થાત્ મોક્ષપદને પ્રાપ્ત કરે છે.
વિવેચનઃ ઉત્તમ આત્માઓના ગુણ ગાવાથી તે ગુણ આપણામાં આવે છે અને પરંપરાએ આપણો આત્મા પણ ગુણોનું ભાન બને છે.
સમ્ય પ્રકારે સ્વ(આત્મા)માં જેને તોષ હોય તેને સંતોષ કહેવાય.
