________________
શ્રી શ્રેયાંસનાથજી
420
અને મુક્તિગામી બનાવનારા છે.
લક્ષ્યાર્થ-વિવેચનઃ જે આત્મતત્વનો જ વિચાર કરી આત્માના પરમાત્મસ્વરૂપને પામવા ઉદ્યમી છે, તેવા આત્માર્થીને જ અધ્યાત્મી સમજવા અને આત્માર્થી બનવા તેવા પરમાત્મસ્વરૂપના ચાહક ને વાહકના શરણાર્થી થવું.
એ સિવાયના બીજા જે મોઢેથી લુખ્ખા શબ્દોથી અધ્યાત્મની માત્ર શાબ્દિક વાતો કરનારા, વાણીવિલાસી અને નિશ્ચયનયનું ઓથે લઈ વિષયાદિમાં પ્રવૃત્તિ કરનારા, મમત્વી મતાર્થીઓને લબાડી, માયાવી જાણવા.
- આગમસંમત આત્મતત્ત્વને જાણનારા, સદહનારા, આદરનારા અને પ્રરૂપનારાને આનંદઘન એટલે આત્માના મતના આત્મવાસી, આત્મનિષ્ઠ, આત્માના આરાધક, આત્માર્થી જાણવા, જે મુક્તિગામી છે અને મુક્તિધામવાસી થનારા છે. બાકી ટીલા ટપકાંથી, જટા ધારણ કરવાથી કે મુંડન કરવાથી, શ્વેત યા પીળા વસ્ત્રો કે ભગવા ધારણ કરવાથી, યા તો નગ્ન વિચરણ કરવા માત્રથી આધ્યાત્મિક કહેવડાવતા લેબલધારીને લબાસી એટલે કે વેષધારી જાણવા.
‘વસ્તુગતે શબ્દથી દ્રવ્યાર્થિકનય સંમત, ત્રિકાળી, ધ્રુવ દ્રવ્ય પકડવાનું છે. એનું જ લક્ષ્ય કરવાનું છે. અને તે સિવાયના બીજાં બધાં જ લક્ષ્યને છોડી દેવાના છે-ભૂલી જવાના છે. (“વસ્તુ પ્રકાશથી ત્રિકાળી દ્રવ્યના લક્ષે પર્યાયમાં જે સમ્યગ્દર્શનાદિ વિશુદ્ધ પર્યાયની અનુભૂતિ છે તે અનુભવને પ્રમાણ કરવાનો છે.)
વિભાવ પર્યાય સાથે આપણું એકત્વ છે, તેનાથી છૂટી, સ્વભાવ પર્યાયો, જે આપણા જ છે અને આપણાથી અભેદ ભાવે તિરોહિતરૂપે રહેલાં જ છે, તેનો આવિર્ભાવ કરવાનો છે; અર્થાત્ પ્રગટ કરવાના છે.
આશ્રવનો અભાવ સંવર છે અને બંધનો અભાવ મોક્ષ છે.
