________________
621
હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
અને અનુભવાશે. અધ્યાત્મમાં શક્તિની વ્યક્તિ કરવાની છે. તે માટે શક્તિનો જ આધાર લેવાનો છે અને તેના દ્વારા પર્યાયમાં તે સ્વરૂપને જ પ્રગટ કરવાનું છે.
પરમ પારિણામિકભાવ રૂપે ત્રિકાળ રહેલ નિજ શુદ્ધ ચૈતન્યમય ધ્રુવ પરમાત્માનું અવલંબન લઈ ઉપયોગમાં થતા વિકારીભાવોથી સતત પોતાને જુદા તારવતા જવાનું છે. વિકારીભાવો સાથે જરાપણ ભળવાનું નથી કે તેને પોતાના માનવાના નથી. આ રીતે રાતદિવસ સતત જાગૃત રહી પોતાના આત્માને પર્યાયમાં પરમાત્મસ્વરૂપે અનુભવવાનો છે. એ જ સારભૂત છે કારણકે તે સહજ છે બાકીનો જે પરિવાર છે તે કાંઇ વિશેષ નથી. એ બધા સંયોગે કરીને ઊભા થયેલા કાલ્પનિક-આરોપિત કર્મજનિત અલ્પકાલીન સાંયોગિક સંબંધો છે.
ઉપા. વિનયવિજયજી મહારાજ પુણ્યપ્રકાશના સ્તવનમાં લખે છે કે -
પાપ કરીને પોષીયાએ, જનમ જનમ પરિવાર તો... જન્માંતર પહોંચ્યા પછીએ, કોઈએ ન કીધી સાર તો...
ઉપાધ્યાય ઉદયરત્નજી મહારાજ પણ લખે છે
-
ખેલ ખલકનો બંધ નાટકનો, કુટુંબ કબીલો હું ધારું જ્યાં સુધી સ્વાર્થ ત્યાં સુધી સર્વે, અંત સમય સહુ ન્યારું હો જિનજી તુજ મૂરતિ મન હરણી.
પુણ્યકર્મના ઉદયે સંયોગ સંબંધે મળેલા પરિવારને પોષવા જીવે ઘણા પાપ કર્યા છે પણ પોતે પરલોકમાં ગયો કે પરિવાર પરલોક સિધાવ્યો પછી કોઈએ કોઈની સાર રાખી નથી. પૂર્વના સ્વજનોને બધા
સંસારીજીવના આત્માના પ્રદેશોનું પોત (જાત) અરૂપીનું છે પણ તેની ભાત રૂપીની છે.
