________________
શ્રી શાંતિનાથજી ... 568
કે
668
• પુણ્યના ઉદયે ગમે તેટલા ભૌતિક પદાર્થો મળે પણ જો શાંતતા ન હોય તો જીવને ચેન પડતું નથી. અશાંત મન એ સદાને માટે અસ્થિર જ હોય છે. શાંતિ વિના એક ક્ષણ પણ ન ચાલે એવી જીવની સ્થિતિ છે અને શાંતિ કેમ મળે? ક્યાંથી મળે? એનો જીવને ખ્યાલ નથી એટલે આખું વિશ્વ મૂંઝવણમાં પડ્યું છે.
યોગીરાજ પોતે તો શાંતરસના ભંડાર સમા છે. તેઓ તો પ્રતિપળે શાંતિ અનુભવી રહ્યા છે પરંતુ આપણા જેવા અજ્ઞાની જીવોને કાંઇક બોધ થાય અને તેઓ વાસ્તવિક તત્ત્વને સમજે તે હેતુથી આપણા વતી પ્રભુને અરજ ગુજારી રહ્યા છે.
મહાપુરુષોના હદય અગાધ કરૂણારસથી છલકાતા હોય છે. તેઓ જગતના જીવોના અશાંત હૃદયને જોઈ શકતા નથી માટે તેઓ કોઈ પણ
હેતુથી સંસારમાં શાંતિને પામે – સ્વસ્થતાને પામે – પ્રસન્નતાને પામે – - અશુભકર્મના બંધથી અટકે - પરલોકમાં દુર્ગતિ ન પામે; એ માટે થઈને એક માત્ર કરૂણાબુદ્ધિથી તેઓ આ કહી રહ્યા છે.
જ્ઞાનીના હારદને જાણે જ્ઞાનીઓ'. અજ્ઞાની જીવો જ્ઞાનીના હૃદયને કળી શકતા નથી. અંતરમાં વિશુદ્ધિનો જન્મ ન થાય ત્યાં સુધી આત્મતત્ત્વની પ્રાપ્તિ તો દુર્લભ છે જ પણ આત્મતત્ત્વને પામેલા આવા પુરુષની પિછાણ પણ દુર્લભ છે.
પરમ શાંતરસમાં ઝીલતા ચૈતન્યમૂર્તિ વીતરાગ પ્રભુ મળ્યા અને નિર્વાણના પ્રતિનિધિ સમા નિગ્રંથ ગુરુ મળ્યા છતાં આ જીવને હજુ પણ
શાંત રસ હાથ લાગતો નથી. એ કેમ પ્રાપ્ત થાય એ સમજાતું નથી. એ . જીવની કેવી કફોડી દશા છે? અનાદિ અનંત સંસારમાં પરિભ્રમણ કરતા
જાણવું, બીજાને જણાવવું એ જ્ઞાનનું વ્યવહાર કાર્ય છે.
જ્યારે આનંદમાં રહેવું એ જ્ઞાનનું નિશ્ચય કાર્ય છે.