________________
શ્રી ધર્મનાથજી
તું જીવ છો! જડ નથી! અજીવ નથી! અજીવ હોય, તે વિકાર સાથે સંબંધ રાખે; જ્યારે જીવ તો ચૈતન્યનો જ રસાસ્વાદ લે! તું ચૈતન્ય ચક્રવર્તી છું! તારા દરબારમાં અનંતાનંત ગુણરત્નો રહેલાં છે, જેમાંથી કેવળ આનંદ-આનંદ ને આનંદ જ નીકળી રહ્યો છે. આત્માને અત્યંત વહાલો કરીને એકજ લગનથી તેને શોધતાં તને તારામાં જ તે જરૂર દેખાશે, કારણકે તે પોતે જ આનંદ સ્વરૂપ છો! “ક્યાંય નથી ગમતું!..” એ જ બતાવે છે કે આ જગતમાં આ બધા સિવાયનું કોઈક એવું તત્ત્વ છે કે જે ગમી જાય તેવું અને પરમશાંતિ દેનારું છે.
આત્માની સુંદરતા અદ્ભુત છે! મહાન છે. જે રાગથી ઘણી દૂર છે અને સિદ્ધભગવાનની નજીક છે. એની સુંદરતાને જીવ જાણે તો એક ક્ષણ પણ પછી ઉપયોગ બહાર ન રહે, તëણે જ આત્મામાં એકાગ્ર થઈને પરમ તૃપ્તિને પામે. જેની કિંમત ભાસે, જેની વિશેષતા ભાસે, જેમાં સુખભાસે તેમાં એકાગ્ર થાય-લીનતા સાધે એવો જીવના ઉપયોગનો સ્વભાવ છે. તારક તીર્થંકર પરમાત્માની વાણી સાંભળતા જીવ ભૂખ અને તરસ ભૂલી જાય છે. છ-છ મહિના સુધી લાગલગાટ સાંભળે તો પણ ભૂખ-તરસનો ખ્યાલ જ ન રહે અને આનંદ-આનંદ-આનંદ જ વર્તાય; એવું શાસ્ત્ર વચન છે. બસ! તારે તો એક જ કામ કરવાનું છે. શું? તો કહે છે કે તારે પરમને પામવાની લગની લગાડવાની છે. બાકી બધું તારો અંદર રહેલ પરમાત્મા સંભાળી લે એમ છે. ભગવાન ભક્તની આપત્તિ દૂર કરે છે એવો સંવાદ છે. નરસિંહ મહેતાની હુંડી પણ પ્રભુએ સ્વીકારી હતી! “જય-જય-આરતી આદિ જિગંદા..”નો રચયિતા મૂલચંદ ભોજક મૂળ વડનગરનો હતો અને કેશરિયાજીના મંદિરમાં ભોજક તરીકે રહી ભક્તિ કરતો હતો. ઘણી શ્રદ્ધા હતી. દિકરીના લગ્ન આવ્યા. પૈસા
યારેય અપાતિકર્મના વિપાકોદયમાં, પ્રતિક્ષણે જ્ઞાન ઉપયોગમાં, જીવ જે પુણ્યપ્રકૃતિનો ઉદય ઈચ્છે છે, તે જ જીવના મોહભાવો છે.
