________________
શ્રી અનંતનાથજી
500
સેવનાના-જિનાજ્ઞાના સંયમપાલનાના માર્ગે, હજુ સુધી સાચું ચલાયું નથી. ધાર ઉપર સમતુલા જાળવીને હજુ ચલાયું નથી. ઉપયોગ સ્વરૂપમાં સ્થિર ન થતાં, હજુ કોઈ એકાદી બાજુ ઝૂકી જાય છે. પ્રમાદ સેવાઈ જાય છે. ઝોકું આવી જાય છે, તેથી અપ્રમત્તતા (જાગૃતિ) રહેતી નથી.
પરિણતિ સબ જીવનકી, તીન ભાંતિ વરની
એક પુણ્ય એક પાપ, એક રાગ હરની. તામેં શુભ-અશુભ અંધ, દોય કરે કર્મબંધ;
વીતરાગ પરિણતિ હી, ભવ સમુદ્ર તરની. શ્રાવિકા એવા કોશા ગણિકાજીએ પણ કહેવું પડ્યું કે, હે મહારથી! બેઠાં બેઠાં સ્વ સ્થાને રહીને, દૂર રહેલ આંબા ઉપરની કેરીની લૂમને, બાણની શૃંખલા રચી, બાણવિદ્યાથી લઈ આવવાનું, તારું પરાક્રમ અને આ સરસવના ઢગલા ઉપર, સોયને ખૂપાવી તેની ઉપર કમલ પરોવીને એ કમલ ઉપર મારી નૃત્યકલા દાખવવાના, આશ્ચર્યચકિત કરનારા, પરાક્રમથી પણ કંઈક ગણું ચડિયાતું પરાક્રમ, તો આ પૂર્વધર, ઋષિમુનિ સ્થૂલિભદ્રજીનું છે, કે જેણે મોહના ઘરમાં જઈને, મોહને પછાડીને ભગાડ્યો. સ્વયં તો નિર્મોહી રહ્યાં પણ મનેય શ્રાવિકા બનાવી. એ તો સિંહગુફાવાસી મહામુનિના પરાક્રમને પણ આંટી જાય એવું, અત્યંત આશ્ચર્યકારી, આફરીન થઈ જવાય તેવું શ્રેષ્ઠ પરાક્રમ છે. કાજળની કોટડીમાં રહીને પણ કાળાશથી પર રહેવા જેવું પરાક્રમ છે.
યોગીરાજનું કહેવાનું તાત્પર્ય એટલું જ છે કે, તલવારની સાથે કામ લેવામાં, અગ્નિની સાથે રહી અગ્નિથી કામ કાઢી લેવામાં અને તંગદોર ઉપર, આકાશમાં જમીનથી અધ્ધર, શરીરની સમતુલા જાળવવામાં અથવા તો રાધાવેધ સાધવામાં, જેટલી સાવધતા - પળ પળની જાગૃતતા કે
દેહ હું જ છું!' એવું માને, તે સુખદુઃખમાં છો અથડાતો; દેહ દેહી જેને મન જુદાં, તે નથી મૃત્યુથી અકળાતો.
