________________
શ્રી વિમલનાથજી
480
તીર્થકર ભગવંત, દીક્ષા અંગીકાર કરવા પૂર્વે વરસીદાન દેવા વડે દ્રવ્યદાન આપી, ભવ્યજીવોના તે ભવના દારિદ્રને તો ટાળે છે; પણ કેવળજ્ઞાન પ્રાગટ્ય પછી, નિર્વાણ સુધીમાં જ્ઞાનદાન દેવા દ્વારા ભાવદાન આપે છે, જેનાથી આત્માનું આરોગ્ય પ્રાપ્ત થતાં, આત્મસંપદા મળી જતાં, આત્મસમૃદ્ધ બનેલ તે ભવ્યાત્મા, ભવોભવના દુઃખ, દોહંગ, દરિદ્રતાને ટાળી, સાદિ-અનંત કાળ સુધી, પોતાના સાચા આત્મધન, એવા આત્માનંદમાં રમનારો બને છે. આ
સ્થાપના-નિક્ષેપે રહેલ તીર્થંકર પરમાત્માની ભક્તિથી બંધાતાં પુણ્ય વડે માંગ્યા વિના પણ મળી જાય છે; માટે પ્રભુ પાસે દુન્યવી સંપત્તિ, જે એમણે છોડી દીધી છે, તે નહિ માંગવી. પરંતુ ભવોભવના દરિદ્રને ટાળનારી, એવી વીતરાગતા અને સર્વજ્ઞતા માંગવી, કે જે એમણે પોતે પ્રાપ્ત કરી છે અને જે એમની પાસે છે; તેમ આપણી પાસે પણ, સત્તામાં તિરોહિત એટલે કે અપ્રગટરૂપે તો પડી જ છે. - રામ વિજય દ્વારા કરાયેલ શ્રી શાંતિનાથ ભગવાનની સ્તવનાની ચોથી કડીમાં, પ્રસ્તુત સ્તવનની ચોથી કડીના જ ભાવ ભર્યા છે.
હારે તો તું સમરથ સાહિબ, તો કિમ ઓછું આણું, ચિંતામણિ જેણે ગાંઠે બાંધ્યું, તેને કામ કિશ્યાનું?”
દરિસણ દીઠે જિનતાણું રે, સંશય ન રહે વેધક દિનકર કરભર પસતા રે, અંધકાર પ્રતિષેધ. વિમલ૦૫
પાઠાંતરે દીઠના સ્થાને “દીઠે, “તણું રેના સ્થાને ‘તણી’ “સંશયના સ્થાને સાંસો”, “રહેના સ્થાને રહેં, “પસતા'ના સ્થાને “વરસતાં' એવો પાઠફરક છે.
પણલાભિનંદી-ભવાભિનંદી જીવોને અલ્પ વિરામ હોઈ શકે છે પણ પૂર્ણ વિરામ હોતો નથી.
પૂર્ણ વિરામ તો આત્માનંદી ભવ્યાત્માઓને હોય છે.
