________________
૫૧
કરવા ઇચ્છું છું. રજા આપે.” સંઘમાંથી કોઈએ ઉત્તર દીધેઃ “પ્રભાવના માટે રજાની જરૂર નથી હોતી. આપ ખુશીથી પ્રભાવના કરી શકે છે. પરંતુ હાજર રહેલ લેકમાં એક વાચાળ ભાઈએ કહ્યું : “પ્રભાવનામાં જે ખર્ચ થશે, તેટલાથી મંદિરને એક પાયે પૂર્ણ થઈ શકશે.”
શેઠજીએ જવાબ આપ્યો : “આપ મહાનુભાવોની કૃપાથી મંદિરનું બધું કાર્ય પતી જશે. મારી ઈચ્છા તે શ્રી સંઘમાં સેનામહેરની પ્રભાવને કરવાની છે, પરંતુ તે દેવાનું કાર્ય હું કરી શકતા નથી. તેથી આપ કોઈ વ્યક્તિ નક્કી કરી આપે કે જેથી આ કાર્ય થઈ શકે. આટલે પ્રબંધ શ્રી સંઘ દ્વારા થો જોઈએ.”
આ સાંભળતાંની સાથે જ બધા આશ્ચર્યમાં ગરકાવ થઈ ગયા. તેમને કાંઈ સમજમાં ન આવ્યું. તેઓ તે વિચારમાં પડી ગયા. બધા વિચારવા લાગ્યા કે સાંડાશા શેઠ આપણી મજાક–મશ્કરી ઉડાવી રહ્યા છે. ગઈકાલે જે વ્યક્તિ માગી રહેલ હતી, તે જ આજે આટલી બધી ઉદારતા બતાવે, તે કાંઈ સમજવામાં આવતું નથી. આ કેવી રીતે સંભવિત બની શકે છે સંકેચ તથા લજજાથી બધાનાં મુખ પડી ગયાં. બહુ બોલકણુ ભાઈએ શેઠની ઉદરતાથી પ્રભાવિત થઈ તેમનાં ચરણોમાં મસ્તક નમાવી દીધું અને પિતાની ભૂલ માટે ક્ષમા યાચી. શ્રી સંઘે પણ પિતાના અવિનયને કારણે ક્ષમાની વિનંતિ કરી. સમય ફરે છે. તેના બદલાવાની સાથે બીજું બધું બદલાઈ જાય છે. અસંભવિત કાર્ય પણ સંભવિત થવા લાગે છે. શત્રુ પણ મિત્ર બની જાય છે. સમય અંગે કોઈ કાંઈ કહી શકતું નથી. હવે શેઠ સાંડાશા ધનપતિ ગણવા લાગ્યા. સોનામહારની પ્રભાવના કર્યા પછી શેઠે અઠ્ઠમની તપશ્ચર્યાનું પારણું કરી ત્યાંથી વિદાય લીધી. મુલતાનને શ્રી સંધ ઘણે દૂર સુધી તેમને પહોંચાડવા
