________________
४७
તેને પિતાને નિર્ણય બદલવો પડે છે. શેઠજીના મૃત્યુ પછી તે મહત્વપૂર્ણ કાર્ય કરવાની જવાબદારી પણ શેઠ સાંડાશાએ ઉત્સાહપૂર્વક પિતાના માથે લીધી. પણ પૈસાના અભાવે આ કાર્ય પૂરું થઈ શકયું નહીં. સાંડાશા શેઠ તે ચિંતામાં પડી ગયા. તેટલું બધું ધન તેમની પાસે ન હતું. તેમણે પિતાના ઈષ્ટ મિત્રોને એકઠા કરીને બધી બાબત
સ્પષ્ટ કરી અને સંઘમાં ફાળે ઉધરાવીને બધું કામ પૂર્ણ કરવાને નિર્ણય લેવાયે. ફળો ઉઘરાવવા માટે સૌથી પહેલાં તે સમયના ધનાઢય પ્રદેશ મુલતાન તરફ શુભ દિને રવાના થઈ ગયા. કેટકેટલી મુશ્કેલીઓને પાર કરીને તેઓ મુલતાન પહોંચ્યા અને ધર્મશાળામાં સામાન વગેરે રાખીને તેઓએ સંઘને ભેગા કર્યો. શ્રી શેઠે સંઘની સમક્ષ પોતાની
જના મૂક. સ્થાનિક શ્રી સંઘના લેકેએ ૫-૭ હજારને ફાળા આપવાને વિચાર તો કરી લીધો હતો. પરંતુ તેઓ બધા એ પણ જાણવા ઈચ્છતા હતા કે શેઠે આ કાર્યમાં પોતાના તરફથી કેટલી રકમ લગાવેલ છે. અંતે એક વ્યક્તિએ ઊભા થઈને પૂછી લીધું, “શ્રીમાન ! આપે આપના તરફથી કેટલા રૂપિયા લગાવ્યા છે !” આ બાબત અંગે શેઠે મૌન રહેવાનું ઉચિત માન્યું નહીં, તેથી કહ્યું : “હે મહાનુભાવો ! આ મંદિરમાં અત્યાર સુધી એક તલધર અને
એક પેઢી બની છે, તેમાં ત્રણ લાખ રૂપિયા ખર્ચાઈ ગયા છે. આ • સાંભળીને બધા ડઘાઈ ગયા અને વિચાર કરવા લાગ્યા. ઉસુક્તાને કારણે ફરી એકે પૂછ્યું, “હવે પછીના કામ માટે લાખ રૂપિયા ખર્ચ થશેને ?”
| શેઠ સાંડાશાએ કહ્યું, “જી હા, લાખો રૂપિયા ખર્ચ થશે, માટે તે આપ કૃપાળુ સજજનેની પાસે ફાળો ઉઘરાવવા માટે આવ્યું છું.”
ત્યાં હાજર રહેલ લેકે એ વિચાર કરીને કહ્યું : શ્રીમાન! અત્યારે તે આટલો મોટે ફાળે થવાનું સંભવિત નથી. આપે વિચાર
