________________
૪૩
કહ્યું. જેવી આપની આજ્ઞા. અમે તે સરકારી આજ્ઞાને શિરોધાર્ય કરવા તૈયાર છીએ.”
શેઠની આ વ્યંગભરી વાતે બ્રાહ્મણવર્ગ તથા રાવલજીને વિચારમાં નાખી દીધા, કારણ કે જે કાર્ય સરકારે કરવું જોઈએ, તે શેઠ સમુદાય. કરી રહેલ છે. કિલ્લાને કેટ તો બન્યો, પણ બ્રાહ્મણને ચીડવવા ખાતર ઘાઘરા (ચણિયા) જેવો બનાવવામાં આવ્યો, જેથી તે આજ સુધી ઘાઘરિયે કેટ કહેવાય છે. આ કિલ્લાને કોટ બનાવવામાં તે સમયે ત્રણ લાખ રૂપિયા ખર્ચ થયો અને આ બાજુ બન્ને મંદિરની વચ્ચેના રાજમાર્ગને ઉપરથી ઢાંકવામાં આવ્યો. બ્રાહ્મણને ફરી ઠેસ લાગે. તેવી વાત થઈ, કારણ કે રાજમાર્ગ આ પ્રમાણે બંધ થઈ જવાને લીધે ઘાઘરાવાળી સ્ત્રીઓ ઉપરથી નીકળશે અને તેઓ (બ્રાહ્મણ): નીચેથી. આ તેમને અપમાનજનક લાગ્યું. પછી કેટલાક દરબારી બ્રાહ્મણોએ રાવલજીને કેઈક રીતે ભોજન માટે આમંત્રણ આપ્યું. તેમાં વિચાર્યું કે પહેલી વખત રાવલજી સરકાર જ આની નીચેથી પસાર થશે. રાવલજીએ આમંત્રણને સ્વીકાર્યું જ્યારે રાવલજી ભજન કરવાને માટે રાજમાર્ગ દ્વારા નીકળવા લાગ્યા. ત્યારે બ્રાહ્મણોએ તેમને કહ્યું, “નાથ!. આપના મસ્તક પર સોનાચાંદીનાં છત્ર રહે છે. અને આપને જેનારા સ્ત્રીઓ મંદિર પર રહેશે અને તેથી આપ તેમના ઘાઘરાની નીચેથી પસાર થશે–આ તો ઠીક નથી. આથી બંધ કરેલ આ રાજમાર્ગ પર લક્ષ્મીનારાયણની મૂર્તિ રથાપિત કરવી જોઈએ. રાવલજીના દિમાગમાં આ રાજમાર્ગ ઉપર શ્રી લક્ષ્મીનારાયણની મૂર્તિની સ્થાપના થવી જોઈએ.
- સાંડાશા શેઠે કહ્યું : “એક જ દેવતાની મૂર્તિ શા માટે ? બધા. | દેવતાઓની મૂર્તિઓની સ્થાપના થવી જોઈએ. મને તે તેથી પ્રસન્નતા.
