________________
કુળદેવીઓનું અદ્રશ્ય થવું
પ્રાચીન કાળમાં ચમત્કારોએ કેટલીક વાર નવી મૂતિઓની સ્થાપનામાં સાથ આપેલ છે. પ્રસંગવશ અહીં પણ એક ચમત્કારી પ્રસંગનું વર્ણન કરવાનું અનિવાર્ય જણાય છે. એકવાર આચાર્ય શ્રી જિનવર્ધનસૂરિજી મહારાજ અહીં ચાતુર્માસ માટે પધાર્યા હતા. આસો સુદ ૧૦ (દશેરાના દિવસે) સૂરિજી મહારાજની આજ્ઞાથી શિષ્ય. ગોચરી માટે ગામમાં ગયા. બધાં ઘરની શ્રાવિકાઓએ એક જ જવાબ આપ્યું કે “મહારાજ, હજુ સુધી દેવીનું પૂજન થયું નથી.” ગોચરી ન મળવાથી બધા સાધુઓ ઉપાશ્રયે પાછા આવ્યા અને જે જવાબ મળ્યું હતું, તે આચાર્યશ્રીને જણાવ્યું. સૂરિજી મહારાજ તે વખતે ચૂપ રહ્યા. બધા સ્વાધ્યાયમાં બેસી ગયા અને સૂરિજી મહારાજ પણ ધ્યાનસ્થ બની ગયા. શ્રાવકોએ ઘરે જઈને દેવીપૂજનની તૈયારી કરી અને પૂજાની બધી સામગ્રી થાળીમાં ભરીને દેવીની પૂજા કરવા માટે જેવી પેટીઓ ખાલી તો તેમાં મૂર્તિ મળી નહીં. ઘરના બધા લેકે ઉદાસ થઈ ગયા. થોડા જ સમયમાં દરેક ઘરમાંથી “દેવીની મૂર્તિ અદશ્ય થઈ ગઈ એવો અવાજ આવવા લાગે. લેકે ભેગા થઈને અંદરોઅંદર વાતચીત કરવા લાગ્યા. તે ભીડમાંથી એક વૃદ્ધ માણસે શ્રાવિકાઓને પૂછયું : “શું આજે આપણે ઘેર કેઈ આવ્યું હતું?” શ્રાવિકાઓએ ગોચરી માટે ગુરુ મહારાજનું પધારવું અને નેચરી ન મળવાથી પાછા જવા અંગેની બાબત બતાવી. બધાએ મળીને વિચાર કર્યો કે જૈન સાધુઓ આવું કદી પણ ન કરે કે તેઓ મૂર્તિ ઉઠાવી લઈ જાય.” બધા એકમત થઈને સૂરિજી મહારાજને મળવા માટે ઉપાશ્રયે ગયા. મહારાજને વંદન કરીને બધા બેસી ગયા. સૂરિજીએ બધાને એકઠા થઈને ત્યાં આવવાનું કારણ પૂછ્યું. વૃદ્ધ શ્રાવકે બધી બાબત કહી સંભળાવી. તે સાંભળીને સૂરિજી મહારાજે
