________________
લૂણિયા વંશના શેઠને દેરાઉર નામના સ્થાને યવને ખૂબ ખૂબ સતાવતા હતા. આ વંશને યવનોના ત્રાસમાંથી બચાવવા માટે ગુરુદેવે શેઠને ઘેડી સેના લઈને રાજપૂતાના જવાની આજ્ઞા ફરમાવી. ગુરુદેવે કહ્યું : “પાછળ જરાય જોઈશ નહીં. લૂણિયા. કુટુંબ ઊંટ પર સામાન વગેરે મૂકીને રજપૂતાના તરફ ચાલ્યા. તે લેકે આ જગ્યાએ આવ્યા અને શેઠે પૂર્વ દિશામાં ડું .અજ વાળું જોઈને પાછળની બાજુએ જોયું તે ત્યાં ગુરુદેવ પાછળ રોકાયેલા મળ્યા. ગુરુદેવે કહ્યું : “મેં તેને કહ્યું હતું કે પાછળ જોઈશ નહીં, છતાં પણ તે પાછળ જોયું. હવે હું જાઉં છું, તું ડરીશ નહીં. પાસે જ બ્રહ્મસર ગામ છે, ત્યાં જાવ.” જે પથ્થર પર ગુરુદેવે ઊભા થઈને દર્શન આપ્યા, તેને શેઠે પિતાનું મસ્તક નમાવ્યું અને કારીગરો પાસે પગલાં કેતરાવીને ત્યાં છત્રી બનાવીને સ્થાપિત કરી દીધા. તે આજે પણ મોજૂદ (વિદ્યમાન) છે. ગુરુદેવના પ્રતાપથી એ દાદાવાડીમાં એક કુંડ છે. તે હંમેશાં નિર્મલ સ્વચ્છ પાણીથી ભરેલ રહે છે, તેથી કરીને દેરડા વડે પાણી કાઢવાની જરૂર રહેતી નથી. આ કુંડ ખરેખર જોવા લાયક છે. આ સ્થળ ઘણું ચમત્કારી છે. દાદાવાડીમાં પણ શ્રી જિનદત્ત સૂરિજી, શ્રી જિનચંદ્ર સૂરિજી તથા શ્રી જિનકુશલ સૂરિજીનાં પગલાં છે. દાદાવાડીમાં પ્રતિષ્ઠિત થયેલ શ્રી, જિનકુશલ સૂરિજીનાં પગલાં પર સં. ૧૮૯૨માં નવી શુંભશાળાની સ્થાપના થઈ હતી. - આ દાદાવાડીની સામે પૂર્વ દિશા તરફ વૈષ્ણનું તીર્થ છે, તેને વૈશાખી કહે છે. આ સ્થાન બૌદ્ધ સમયનું માનવામાં આવે છે અને દર વર્ષે વિશાખી પૂર્ણિમાને રોજ અહીં એક ખૂબ માટે મેળો ભરાય છે. સાધુઓને માટે મોટા મેટા ભંડારો પણ છે છે. વૈશાખી અને બ્રહ્મસરની વચ્ચે “ગઢાનામે એક વાવ છે. જ્યાંથી પહેલાં દુiળ વખતે જેસલમેરની સ્ત્રીઓ ઘડાઓ વડે પાણી ભરીને લઈ જતી હતી. જૈ. પં. ૬
