________________
વિશાલ-લોચન દલ
પણ મધ્યસ્થષ્ટિથી વિચાર કરતો કોઈ પરવાદી પણ તેમાં દોષ શોધી શકે તેમ
નથી.
રાત્રિમાં ઉગતો ચંદ્ર તો કૃષ્ણ પક્ષમાં ક્ષીણ ક્ષીણતર થતો જાય છે. જ્યારે જિનાગમરૂપી ચંદ્ર તો હંમેશા પૂર્ણકલાએ ખીલેલો જ રહે છે. ક્યારેક કોઈ ક્ષેત્ર કે કોઈ વ્યક્તિને આશ્રયીને આગમમાં ચડાવ ઉતાર દેખાય પણ સમષ્ટિગત વિચારણા કરવામાં આવે તો આગમ હંમેશા પૂર્ણપણે ખીલેલું રહે છે. ક્યાંક ને ક્યાંક કોઈ શ્રુતકેવલી ચૌદ પૂર્વધર હોય જ છે.
વળી, આકાશના ચંદ્રને તો ક્યારેક રાહુ ગળી જાય છે. જ્યારે ધૃતરૂપ શીતાંશુ તો કુતકરૂપી રાહુને ગળી જાય છે. કહેવાનો ભાવ એ છે કે જિનાગમની યુક્તિયુક્ત વાતોની સામે એક પણ કુતર્ક ટકી શકતો નથી.
ગગનનો ચંદ્ર રાત્રે ઉદય પામે છે અને દિવસે આથમી જાય છે. જ્યારે ધૃતરૂપી ઉડુપતિ તો હંમેશા ઉદય પામેલો જ રહે છે. ક્યારેય તેનો અસ્ત થતો નથી. “હા” પાંચમા આરાના અંતે ભરતક્ષેત્રમાં જિનાગમને ધરનારા કોઈ નહિ રહે, પણ
ત્યારે પણ મહાવિદેહ આદિમાં તો આ ચંદ્ર ચમકતો જ રહે છે. - લોક જેને જોઈને ક્ષણભર આનંદ પામે છે તે નભોમંડળનો ચંદ્ર તો જ્યોતિષ્ક
દેવના રત્નના વિમાનસ્વરૂપ હોવાથી પુગલરૂપ છે. જ્યારે આગમરૂપી ઇન્દુ તો - જિનેશ્વર ભગવાનની વાણી સુધાથી નિર્મિત છે તેથી તે તો અનંતજ્ઞાનમય ચેતનાનો સંચાર છે.
આકાશના ચંદ્રને સામાન્ય જન ભૌતિક આશંસાઓથી નમે છે જ્યારે તે જ ભૌતિક આશંસાઓથી મુક્ત થવા પ્રભુના આગમરૂપી ચંદ્રને તો દેવ, દેવેન્દ્રો, ચકવર્તીઓ અને ધુરંધર પંડિતો પણ ભાવથી વારંવાર પ્રણમે છે. સતત તેની અધ્યયન - અધ્યાપન - ચિંતન – મનન આદિરૂપે ઉપાસના કરે છે. આવા વિશિષ્ટ આગમ ગ્રંથો અદ્દભુત અને અનુપમ હોવાથી અપૂર્વ છે, માટે પ્રાત:કાળના પવિત્ર સમયે તેની સ્તુતિ કરું છું. પ્રાર્થના કરું છું કે, આવું આગમ મારા અજ્ઞાનને ઉલેચી જ્ઞાનનો પ્રકાશ રેલાવી મારા આજના દિવસને અને સમગ્ર જીવનને અજવાળે. .