________________
૨૫૬
સૂત્રસંવેદના-૫
આ પદ બોલતાં મહાઋદ્ધિ અને સમૃદ્ધિથી યુક્ત વિહરમાન ભગવંતોને સ્મરણમાં લાવી તેમને વંદના કરતાં સાધક વિચારે કે,
‘પ્રભુ ! આપ સાક્ષાત હાજર હોવા છતાં મારા પુછયની ખામી છે તેથી નથી તો હું આપના પ્રત્યક્ષ દર્શન કરી શકતો કે નથી તો આપની દેશના સાંભળી સર્વ સંશયને છેદી અધ્યાત્મના માર્ગે આગળ વધી શકતો, ઘન્ય છે મહાવિદેહના લોકોને જેમને આપનો સંયોગ સફળ કર્યો છે. દ્રવ્યથી તો આપને પામવાની મારી તાકાત નથી તોપણા ભાવથી મને આપનો જે સંયોગ સાંપડ્યો છે તેને
સુસફળ કરીને શીધ્ર શાશ્વત સુખને પામું તે જ પ્રાર્થના.” સિદ્ધ અનંત નમું નિશદિશઃ
ચૌદ રાજલોકના અંતે સ્ફટિક રત્નની બનેલી સિદ્ધશિલા છે. તેની ઉપર લોકના અંતભાગને સ્પર્શીને અનંતા સિદ્ધ ભગવંતો રહેલા છે.
સિદ્ધભગવંતોએ કર્મ અને શરીરાદિના બંધનોને તોડી, અનાદિકાલીન પરાધીનતાનો અંત આણી, અનંત જ્ઞાનમય, અખંડ આનંદમય પોતાના શુદ્ધસ્વરૂપને પ્રગટ કર્યું છે. શુદ્ધ સ્વરૂપમાં મગ્ન બની તેઓ શાશ્વત કાળ સુધી પરમ સુખ ભોગવશે.
આ પદ બોલતાં આવા સિદ્ધભગવંતોને સ્મરણમાં લાવી તેમને વંદના કરતા સાધક વિચારે કે,
“હે ભગવંત ! જેવા આપ છો તેવો જ હું છું. આપનું સ્વરૂપ પ્રગટ છે જ્યારે મારું કર્મથી અવરાયેલું છે. અનંત જ્ઞાન, અનંતો આનંદ જેવા આપના છે તેવા જ મારો છે તેવું મેં શાસ્ત્રવચનથી જાણ્યું છે, પણ હજુ એ આનંદ માણવા નથી મળ્યો. ભગવંત ! આપના આલંબને આપના ધ્યાનાદિ દ્વારા માટે મારી શક્તિઓને પ્રગટાવવી છે. આપ કૃપા કરી મને સહાય કરજો.” સિદ્ધ અવસ્થા એ જ સાધકની સિદ્ધિ છે, તેની સાધનાનું લક્ષ્ય છે, દરેક પ્રવૃત્તિઓનું કેન્દ્રબિન્દુ છે, તેથી સવારના પહોરમાં અનંત સિદ્ધોને વંદન કરી સાધકે પોતાના લક્ષ્યની સ્મૃતિ અને શુદ્ધિ કરવાની છે. .
