________________
પૂજ્ય શ્રી અંબાલાલભાઈ
યોગ અશુભમાંથી શુભમાં પલટાય એટલામાત્રથી કાર્ય સિદ્ધ થતું નથી. ઉપયોગ યોગમાંથી હટી અંતરમાં વળે તેનાથી કાર્ય થાય છે. આત્મભાવમાં રહેવાય, ચિત્તવૃત્તિ ભીતર વળે તેનાથી કાર્ય થાય છે. આ કોઈ કૃત્ય નથી, જાગૃતિ છે. આત્મબોધમાં લીનતા થવાથી આત્મસિદ્ધિ થાય છે. શુભાચરણ તો આત્મવિસ્મરણપૂર્વક થાય છે. તેથી આત્મસ્મરણની મુખ્યતા રહે એ જ પુરુષાર્થ કાર્યકારી છે.
અજ્ઞાની હિસાબ કરે છે - આટલી તપસ્યા, આટલા જાપ, આટલા સામાયિક, આટલું દાન. જાતને પ્રશ્ન પૂછવો ઘટે કે તો હજી સ્વરૂપ પ્રાપ્તિ કેમ થઈ નથી? સ્વરૂપ પ્રાપ્તિને કૃત્ય સાથે સંબંધ નથી, સમર્પણ સાથે સંબંધ છે અર્થાત્ અકર્તાભાવ સાથે સંબંધ છે, સાક્ષીભાવ સાથે સંબંધ છે. જ્યાં સ્વીકારભાવનું વલણ રહે ત્યાં પર પ્રત્યે સાક્ષીભાવ, જ્ઞાયકભાવ, અકર્તાભાવ પ્રગટે અને આ ભાવ સ્વરૂપની નિકટ લઈ જાય. કોઈ ધન્ય પળે ચિત્તવૃત્તિ ચૈતન્યસત્તામાં - સંપૂર્ણપણે વિલીન થઈ જાય.
સ્વરૂપનિકટતા ગુરુકૃપાથી
પૂજ્ય શ્રી અંબાલાલભાઈ લખે છે કે આ કાર્ય માત્ર ગુરુકૃપાથી થાય છે. આત્મભાવમાં લીનતા એ ગુરુના પ્રસાદથી થાય છે, ગુરુની કૃપાથી થાય છે કારણ કે સમર્પણની ક્ષણમાં સર્વ કર્તાભાવ નષ્ટ પામે છે. મન-વચનકાયાના યોગ દ્વારા જે કંઈ કરવામાં આવે છે તે થકી
૧૮૫
