________________
सूत्रथा अञ् प्रत्ययनो नियतो नथी. लेय. 'वृद्धेत्रः ६-३-२८' थी अञ् प्रत्ययाहि वाथी पान्नागाराः भावी प्रयोग थाय छे.म-पन्ना॥२-1 वृधापत्य छtal. ॥२९॥
भक्तोरिकणीयसौ ६॥३॥३०॥
भवत् नामने शेष. मधमा इकण् भने ईयस् प्रत्यय याय छ: भवत इदम् . ॥ अर्थमां भवत् नामने मा सूत्रथा इकण् भने ईयस् प्रत्यय. भवत्+इकण् (इक)मा अवस्थामा माघस्व२ अ ने 'वृद्धिः० ७-४-१' थी. वृधि आ माहेश.. 'ऋवर्णो० ७-४-७१' थी इकण् ॥ इन दो५. भवत्+ईयस् (ईय) मा भवस्थामा 'नाम सिद० १-१-२१' थी भवत् ने पसंsu. 'धुटस्तृ० २१-७६' थी त् ने द् आदेश वगैरे 14 याथी भावत्कम् भने भवदीयम् वो यो थाय छे. भ- आपर्नु, आ. ॥३०॥
पर-जन-राज्ञोऽकीयः ६॥३॥३१॥ .
पर जन भने राजन् नामने शेष अर्थमा अकीय प्रत्यय थाय छे. परस्य जनस्य राज्ञो वाऽयम् ॥ अर्थभां पर जन अने राजन् नामने. मा. सूत्रथी अकीय प्रत्यय. 'अवर्णे० ७-४-६८' थी अन्त्य अन दो५. 'नोऽपद० ७४-६१' थी अन् नो यो५ वरे आर्य थवाथी परकीयः जनकीयः भने राजकीयः આવો પ્રયોગ થાય છે. અર્થ ક્રમશઃ- પારકાનો આ. માણસનો આ. રાજાનો मा. ॥३१॥
दोरीयः ६॥३॥३२॥
'दु' ALLu भने शेष सभा ईयप्रत्यय थाय छे.देवदत्तस्यायम् भने तस्यायम् ॥ अर्थमा देवदत्त ('संज्ञा० ६-१-६' थी दु संu.) भने
૧૫૮
